Ziemniaki po cabańsku

[Franciszek G]

Ziemniaki po cabańsku to regionalna potrawa, która pochodzi z województwa małopolskiego. Niemniej jednak spotykana jest również w innych regionach, pod innymi nazwami lub alternatywnymi skladnikami. To jednogarnkowe danie jest świetną potrawą plenerową, choć nic nie stoi na przeszkodzie aby wykonać to w domu na kuchence lub piecu węglowym.

 

Potrzebne składniki (nie podaję ilości gdyż ona wynika z wielkości garnka jakim dysponujemy. Garnek musi być pełen):

ziemniaki które po obróbce termicznej nie rozpadają się.

cebula

marchewka

kiełbasa

Boczek wędzony tłusty (50/50)

natka pietruszki

sól i pieprz do smaku

 

 

 

Ziemniaki myjemy, obieramy, płuczemy i kroimy w ćwiartki. Jeśli ziemniaki są duże możemy pokroić inaczej. Ważne aby nie były zbyt duże. Takie na jeden kęs do ust bez rozdrabniania. Cebulę obieramy i kroimy w talarki, Pietruszkę płuczemy i siekamy. Boczek kroimy w plastry maksymalnie 5mm grubości. Kiełbasę w grube plasterki.

 

Potrawę przygotowujemy w żeliwnym garnku (ognisko) lub w garnku z grubym dnem (kuchenka). Składniki układamy warstwami w następującej kolejności:

- garnek powinien zostać obłożony od wewnątrz plastrami boczku przynajmniej do połowy wysokości. Boczek ma zabezpieczać cały wsad przed przypaleniem. Gdyby boczek okazał się nie tłusty, to można dodać kilka łyżek smalcu.

- pokrojone ziemniaki powinny stanowić kolejną, niezbyt grubą warstwę, Ja daję tak 3 do 4 cm grubości.

- następnie przychodzi marchewka tak, aby było ją widać w warstwie lecz jednocześnie aby ziemniaki prześwitywały ze spodu.

- 2 do 3 talarków cebuli,

- sól i pieprz do smaku stosownie do ilości włożonej już do garnka,

- kiełbasa i pozostały boczek powinny zdecydowanie przykryć to wszystko, co zostało już włożone do garnka, ale nie powinny dominować ilosciowo.

- natka pietruszki.

A teraz robimy kolejne piętro rozpoczynając od ziemniaków, a na natce pietruszki skończywszy. I tak powtarzamy, aż do całkowitego napełnienia garnka.

 

 

Koniecznie musimy zastosować przykrywkę garnka, stawiamy go na małym ognisku lub obkładamy żarem. W wersji domowej na kuchence na średnim ogniu na ok. 50-60 minut. Po 50 minutach sprawdzamy za pomocą widelca, czy ziemniaki są miękkie. Czas przygotowania dania zależy od rodzaju ziemniaków oraz od tego, czy są młode, czy stare. Kiedy danie jest już gotowe wysypujemy wszystkie składniki z garnka do dużej miski i mieszamy za pomocą łopatki. Na duże talerze nakładamy porcje.

 

Sięgając pięcia dawnych czasów, kiedy to każdy posiadał taki garnek lecz nie wiedzieć dlaczego nikt przykrywki do niego nie miał to brało się duży liść kapusty, albo dwa i układało go na wierzchu garnka. Liść ten zabezpieczało się pergaminem lub gazeta w warunkach ekstremalnych i aby wszystko było szczelne przykrywali się odpowiedniej wielkości darnią (zielonym w dół). I to działało. Wtedy też do posiłku nie używano talerzy czy plenerowych jednorazówek lecz jadło się dzidkami z liścia kapusty. Piękne czasy. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby i dziś zastosować kapuściany liść oprócz pokrywy.

 

Prawda jest taka, iż powyższa wersja jest wersją podstawową, a każda rodzina miała swój upgreade tej potrawy. Ja osobiście lubię dać młoda cebulkę wraz ze szczypiorem i jakieś mięsko np udka z kurczaka (mogą być wędzone) lub królika. O ile warzywa możemy włożyć wszędzie, to mięso powinno znajdować się na samej górze. Są tacy którzy dodają do swej wersji czerwone buraki, korzeń pietruszki czy selera. Na początek proponuję wersję prostą. Potem samemu można modyfikować.

Edytowane 9 Marca 2020 przez Franciszek G

[bilu72]

Zawsze przykrywam liścmi kapusty i darniem pomimo że posiadam pokrywkę do garnka.Ziemniaki są owiele lepsze niż przykryte pokrywką z dociskiem.Można zastosować garnek gliniany ale takie już trudno kupić.