Skocz do zawartości

VI. SANITARNO-WETERYNARYJNE BADANIE DZICZYZNY


Maxell

Rekomendowane odpowiedzi

SANITARNO-WETERYNARYJNE BADANIE DZICZYZNY

 

Cel badania

 

Celem badania sanitarno-weterynaryjnego mięsa dziczyzny jest;

 wykrywanie chorób zakaźnych, objętych przepisami o zwalczaniu chorób zwierzęcych;

 wykrywanie chorob odzwierzęcych, które przez mięso i przetwory mięsne wywołują choroby u ludzi. W tym przypadku chodzi o ochronę zdrowia personelu punktów skupu i przetwórni dziczyzny oraz ochronę zdrowia konsumentów przed spożyciem mięsa pochodzącego od zwierzyny chorej lub podejrzanej o chorobę;

 niedopuszczanie do przerobu i obrotu towarowego dziczyzny o obniżonej wartości odżywczej,

 niedopuszczanie do przerobu i obrotu towarowego dziczyzny, która uległa niepożądanym zmianom pośmiertnym.

 

Wskazówki i uwagi ogólne

 

Sanitarno-weterynaryjne badanie mięsa, dziczyzny odpowiada poubojowemu badaniu mięsa, zwierząt rzeźnych iw istocie jest zmodyfikowaną sekcją pośmiertną zwierzęcia. Badanie to polega głównie na oględzinach, według przyjętej techniki i planu.

Modyfikacja badania pośmiertnego wynika z:

 przeprowadzenia wstępnej obróbki zwierzyny grubej na łowisku (samce zwierzyny płowej odgłowione, narządy klatki piersiowej i jamy brzusznej usunięte- zwierzyna gruba),

 konieczności przystosowania, badania do warunków technicznych w placówce skupu i przetwórni,

 konieczności wykonania ograniczonej ilości nacięć w mięsie ze względu na jego znaczną wartość handlową.

Tok postępowania polega na obowiązkowym badaniu makro- skopowym. Ogólne zasady makroskopowego badania dzjczyzny są podobne do zasad badania mięsa zwierząt rzeźnych, z uwzględnieniem rożnie wynikających z budowy anatomicznej tkanek, i narządów poszczególnych gatunków zwierzyny, jak również specyficzności obrazu zmian chorobowych w niektórych schorzeniach zwierzyny łownej. Opis badania makroskopowego tusz poszczególnych gatunków użytkowej zwierzyny łownej wraz z techniką postępowania, poda.no w dalszej części skryptu.

Przy badaniu dziczyzny stosuje się przepisy odnoszące się do badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz przepisy c ustawie o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych.

Tusze zwierzyny grubej poddawane są badaniu w skórze z otwartą jamą brzuszną i usuniętymi narządami jamy brzusznej i jamy piersiowej. Tuszki zajęcy i ptactwa łownego dostarczone do badania, bada się bez naruszenia z-ewnętrznycb powłok brzusznych i innych tkanek.

Jeżeli zwierzyna, zostaje poddana skórowaniu i patroszeniu, wówczas skora i przynależne do tuszy narządy wewnętrzne powinny zostać przedstawione do badania w sposób nie budząC5r wątpliwości, co do przynależności tych elementów do tuszy.

Dziki podlegają w każdym przypadku badaniu w kierunku na włośnie, nawet gdy dziczyzna, z tego zwierzęcia jest prze- zna.czona na. użytek własny myśliwego (pobieranie próbek i technika badania w kierunku włośnicy - patrz skrypt "Sanitarno-weterynaryjne badanie zwierząt rzeźnych i mięsa").

W przypadku stwierdzenia, zmian wskazujących na chorobę zakaźną lub uzasadniającą podejrzenie takiej choroby, obowiązkowe badanie zostaje poszerzone o tzw. nadzwyczajne badanie makroskopowe. Polega ono na bardzo szczegółowym badaniu tkanek i narządów podejrzanej tuszy; praktycznie sprowadza się - jeśli zachodzi potrzeba - do przeprowadzenia dodatkowych nacięć tkanek, węzłów chłonnych i bardzo szczegółowego oglądania. Wykonanie tych czynności.jest niezbędne dla postawienia ostatecznego rozpoznania, W tym celu lekarz może wydać polecenie oskórowania podejrzanej tuszy a następnie, jeżeli zachodzi potrzeba, dokonania jej podziału zgodnie ze wskazówkami.

Do badania dziczyzny należy również tzw. badanie dodatkowe, czyli uzupełniające. Badaniem dodatkowym jest np.badanie mięsa dzika, na obecność włośni. Badanie bakteriologiczne i badanie pomocnicze (pH, odchylenia zapachu, barwy, smaku itd.) mięsa, dziczyzny wykonywane są w przypadkach, gdy rozpozna.nie nie jest możliwe na podstawie badania makroskopowego.

Techniczne czynności badania poubojowego polegają na: oglądaniu, omacywaniu i nacinaniu.

 

Badanie tuszy

 

Technika badania i oglądanie:

Zwierzyna gruba jest dostarczana do punktów skupu bez narządów wewnętrznych, samce zwierzyny płowej - bez głowy dzik (odyniec) bez gwizdu. Zwierzyna drobna (zając/ptactwo łowne) nadsyłane są w stanie niepatroszonym i nieoskó rowanym.

Oglądanie rozpoczyna się od ogólnej oceny tuszy, tj. stopnia odżywienia, poszczególnych tkanek oraz stanu okrywy włosowej.

Powłoki skórne (stan okrywy włosowej oraz skóry). Badanie powłok skórnych - obok rozpoznawania właściwych chorób skórnych - ma ważne znaczenie ogólno diagnostyczne, wielu bowiem chorobom wewnętrznym i zaka.źnym towarzyszą zmiany chorobowe na skórze.

Oglądamy okrywę włosową, (sierść, szczecina, turzyca), zwracając uwagę na połysk, zmatowienie, ułożenie i stan włosów (nastroszenie, suchość, wyłysienie, rodzaj wyłysienia). Zmiany w normalnym zabarwieniu skóry mogą charakteryzować się zażółceniem, za, sinieniem, zaczerwienieniem w postaci przekrwień i wybroczyn (plamy, smugi, punkciki). Zwracamy uwagę na obrzęki i ich charakter (zapalny, zastoinowy).

Zwracamy uwagę na obecność krwiaków, ropni, guzów promieniczych, pasożytniczych, zmian gruźliczych. Przy oglądaniu ropni, (stare rany postrzałowe!), guzów sączących orientujemy się czy nie sięgają w głąb mięśni, jam ciała lub kości.

Przy oglądaniu skóry należy nadto uwzględnić obecność wykwitów lub innego typu zmian w postaci rumienią, krwawień skórnych (wybroczyny, smugi, wybroczyny plamiste), grudki, guzów, guzków, krost, strupów oraz ubytków na skórze (nadżerki, otarcia, wrzody, ropowice, rozpadliny, pęknięcia, skóry, zmiany martwicze, blizny). Zmienione okolice skóry należy dokładnie obejrzeć przez rozsunięcie okrywy włosowej.

Uciskając palcami skórę, zwraca, my uwagę na obecność pęcherzy gazowych w podskórzu; przy przesuwaniu ręką po skórze słychać wyraźnie trzeszczenie pochodzące od przesuwających się baniek gazu.

Oglądanie i ocena rany postrzałowej. Badanie rany postrzałowej ma ważne znaczenie w ocenie stopnia uszkodzenia tuszy oraz stopnia zanieczyszczenia mięsa. Jeśli zwierzę zostało trafione w powłoki brzuszne (na miękkie) mogło dojść do uszkodzenia, jelit. Wypływająca treść pokarmowa zanieczyszcza, jamę brzuszną i powłoki skórne, co obniża. oporność mięsa na rozkład gnilny.

Rana, postrzałowa zadana, pociskiem kulowym charakteryzuje się niewielkim ostworem wlotowym, otwór wylotowy bywa

znacznie większy. Jeśli pocisk ugrzązł w kości lub w tkankach miękkich, rany wylotowej nie stwierdza się. Rany zadane pociskiem śrutowym charakteryzują się obecnością większej ilości małych ran wlotowych i brakiem ran wylotowych, Należy ocenić stan postrzału zadanego pociskiem śrutowym. Jeśli zwierzę zostało trafione dużą masą śrutu, może dojść do silnego uszkodzenia ciała., co zazwyczaj dyskwalifikuje część lub całą tuszę, Zwracamy uwagę na umiejscowienie poszczególnych otworów wlotowych, ich ilość i odległość od siebie.

Oglądamy ranę wlotową, zwracając uwagę na stopień uszkodzenia mięśni, obecność w ranie strzępów tkanek, odłamków kostnych, sierści i zanieczyszczeń ziemią. Ustalamy kierunek wlotu pocisku i wielkość kanału wydrążonego przez pocisk.

Rana wlotowa charakteryzuje się zawsze krwawo obrzeżonym naciekiem, W ranie postrzałowej zada.nej zwierzęciu nieżywemu (padłemu lub uduszonemu w sidłach) brak jest krwawego nacieku wokół rany. Ustalenie czy strzał został oddany do zwierzęcia żyjącego czy nieżywego ma znaczenie w ustaleniach sądowo-weterynaryjnych,

Szczegółowe oględziny tuszy. Tusze zwierzyny grubej i drobnej bada się według ustalonego schematu, polegającego na systematycznym oglądaniu poszczególnych części anatomicznych począwszy od stawu skokowego (tusza wisi zawieszona na. ścięgnach mięśnia, trójgłowowego łydki) do karku, w tuszy dzika - do głowy.

Oceniamy wpierw stan higieniczny tuszy, zwracając uwagę na stopień zanieczyszczenia ziemią, częściami roślin, krwią, wodą itd. Do zanieczyszczenia tuszy dochodzi już często na łowisku, jeśli myśliwy nie przestrzegał zasad pra, widłowego wstępnego rozbioru tuszy zabitego zwierzęcia (str. 41), oraz w niehigienicznych warunkach transportu.

Zwracamy z kolei uwagę czy samce zwierzyny grubej zostały wytrzebione w prawidłowy sposób. Dalej oglądamy linię przecięcia powłok brzusznych, oceniając czy cięcie biegnie wzdłuż linii białej oraz czy brzegi przeciętych powłok nie są postrzępione i zabrudzone.

Dalej oglądamy nacięcia, wykonane przez myśliwego pod łopatkami i w dolnej części szyi (zwierzyna gruba). Zwracamy uwagę, czy cięcia są odpowiednio długie i głębokie oraz czy myśliwy usunął przełyk i tchawicę,

Następnie oglądamy stan i wygląd cięcia przeprowadzane.- go przez mięśnie smukłe im. gra.cilli) obu udźców i sposób przecięcia, spojenia, łonowego. Oglądamy okolicę odbytu, zwracając uwagę czy końcowy odcinek jelita odbytowego został prawidłowo wypreparowany oraz czy okolica odbytu nie jest zanieczyszczona kałem (konsystencja, barwa, domieszki, zapach).

Kolejną czynnością są szczegółowe oględziny wewnętrznych powierzchni jamy piersiowej i jamy brzusznej. Jamy te myśliwy po wytrzebieniu powinien oczyścić, usuwając skrzepy krwi i uszkodzone tkanki. Zwracamy uwagę, czy w ja.mach nie znajdują się części zielonych roślin oraz czy ściany ich są suche.

Oglądając wewnętrzne powierzchnie obu jam, poszukujemy ew. pozostałości zrostów błony surowiczej opłucnej i otrzewnej. Zmiany te są dowodem przewlekłego procesu zapalnego. Na błonach surowiczych można wykryć zmiany w postaci przekrwień, nalotu włóknikowego, wysięku surowiczego, surowiczo-ropnego, rozlanego lub ograniczonego procesu zapalnego, guzów różnej wielkości i kształtów - często kalafiorowa tych i uszypułowanych. Guzy należy naciąć i zbadać ich zawartość (masy serowate, zwapniałe lub ropne).

Oglądamy wewnętrzne powierzchnie mięśni międzyżebrowych, mięśni brzucha i części mięśniowej przepony (jeśli pozostała przy tuszy) i powierzchnie przeciętnych mięśni, zwracając uwagę na obecność wągrów, cew i guzów pasożytniczych.

W dalszym ciągu badania należy zwrócić uwagę na stan odżywienia tkanek, oceniając go na podstawie stopnia otłuszczenia (dzik) i wykształcenia mięśni. Wychudzenie charakteryzuje się brakiem lub mierną ilością tłuszczu podskórnego i śródmięśniowego ora.z widocznym zarysem niektórych kości. Oceniamy dalej stan tkanki łącznej podskórnej uwzględniając jej barwę i spoistość. Tkanka łączna podskórna. i śródmięśniowa mogą być wodnisto lub galaretowato na- cieczone i pozbawione tłuszczu, W przypadku znacznego wyniszczenia chorobowego tusza po oskórowaniu wygląda jakby polana wodą,

W podskórzu i w mięśniach można znaleźć wybroczyny rozlane, ograniczone, punkcikowate, smugowate itd. i wylewy krwawe. Oceniamy i ustalamy wielkość wylewów krwi do mięśni, Rozległe wylewy spowodowane są uszkodzeniem postrzałowym.

Oglądając mięśnie oceniamy stopień ich rozwoju i barwę. Uwzględniamy dalej odchylenia od prawidłowego zabarwienia tłuszczu, chrząstek i tkanki łącznej,

W dalszej kolejności badania orientujemy się w stopniu wykrwawienia tuszy przez ocenę sta.nu wypełnienia krwią pozostałych pni naczyniowych, jak i ocenę wilgotności mięśni na. przekroju. Mięśnie zwierząt łownych są zazwyczaj gorzej wykrwawione, jednak stopień wykrwawienia, nie ma wpły. wu na ocenę sanitarną. Uwaga nasza, musi być jednak zwrócona na przekrwienia, opadowe. Rozpoznanie to może mieć znaczenie dla ustalenia, czy mamy do czynienia ze zwierzyną padłą lub uduszoną w sidłach, i do której oddano następnie strzał pozorowany. Przekrwienia opadowe rozpoznaje się po silnym nacieczeniu krwią mięśni tkanki łącznej podskórnej i węzłów chłonnych jednej połowy tuszy. Często w przeciwnej połowie brak jest takich zmian.

Przekrwienie opadowe w tuszy może wskazywać, że mamy do czynienia z tzw. postrzałkiem tj. zwierzęciem, które zostało ranione przez myśliwego, po czym uszło i padło dopiero później, W ciągu czasu, jaki upłynął od śmierci zwierzęcia do odnalezienia zwłok przez myśliwego, upływa pewien okres czasu i w tym czasie może wystąpić przekrwienie opadowe, W obu przypadkach pewną wskazówką dla, badającego jest przekrwienie węzłów chłonnych występujące tylko w jednej połowie tuszy.

Przy oględzinach nie można pominąć woni tuszy. Nieskorowane tusze poszczególnych gatunków zwierzyny łownej odznaczają się typowym dla ga.tunku zapachem, W okresie godowym samce wydzielają ostry zapach płciowy. Należy również ocenić węchem odsłonięte (przecięte) mięśnie, starając się wyróżnić zapach gnilny i zapach wskazujący na zaparzenie mięsa.

 

Badanie tuszy dzika

 

Technika badania: oglądanie, omacywanie, nacinanie.

Tusza zwierzyny czarnej jest wypatroszona w skórze samce (odyńce) bez gwizdu.

Badanie powłok skórnych. Badanie przeprowadza się zgodnie z zasadami podanymi na str. 61

Oglądanie rany postrzałowej. Ranę postrzałową ogląda się i ocenia zgodnie z zasadami podanymi na. str. 62.

Badanie i oględziny tuszy. Ogólne zasady badania tuszy podano na str, 63.

Dokonujemy szczegółowych oględzin wewnętrznej powierzchni mięśni brzucha, części mięśniowej przepony i mięśni lędźwiowych w kierunku na obecność wągrów i cew Mischera,

Obowiązkowemu nacinaniu podlegają węzły chłonne pod- szczękowe, W razie stwierdzenia zmian uzasadniających podejrzenie gruźlicy, należy dodatkowo badać węzły chłonne szyjne powierzchowne, szyjne głębokie i węzły chłonne pachowe. Dotarcie do węzłów chłonnych pachowych ułatwiają

nacięcia pod pachami wykonane przez myśliwego, Płytkie cięcia należy pogłębić, po czym w tkance łącznej i tłuszczowej odszukać skupisko węzłów chłonnych. Przy ocenie stanu węzłów chłonnych zwracać również uwagę na ich przekrwienie.

 

Badanie tuszy zwierzyny płowej

 

Technika, badania: oglądanie, omacywanie, nacinanie.

Tusza zwierzymy płowej jest wypatroszona w skórze -samce nadto bez głów (trofea).

Badanie powłok skórnych. Badanie przeprowadza się zgodnie z zasadami podanymi na str. 61.

Oglądanie rany postrzałowej. Ranę postrzałową ogląda się i ocenia zgodnie z zasadami podanymi na str. 62,

Badanie i oględziny tuszy. Ogólne zasady badania tuszy podano na str, b3,

Zwracamy uwagę na wylewy krwi do tkanek, szukamy śladów zrostów na, opłucnej ściennej (przewlekły stan zapalny). Oglądamy wszystkie powierzchnie mięśni w kierunku na obecność wągrów, W tuszy zwierzyny płowej na.cina się węzły chłonne fałdu kolanowego, które znajdują się w tkance łącznej i tkance tłuszczowej podskórnej w okolicy pachwiny, Do węzła tego docieramy od strony wewnętrznej, nie uszkadzając skóry. Z kolei nacinamy węzeł chłonny przedłopatkowy, który leży na przedniej krawędzi łopatki. Docieramy do niego przez nacięcia pod pachami.

 

Badanie tuszki zająca

 

Tuszki zajęcze dostarczane są do skupu w stanie niepa, - troszonym w skórze.

Technika badana.: oglądanie, omacywanie.

Oglądanie powłok skórnych. Ocenę stanu powłok skórnych przeprowadza się zgodnie z zasadami podanymi na str. 61.

Zwracać uwagę na stan turzycy. Włos zjeżony, wilgotny i łatwo wychodzący przy próbie wyciąga, nia, nasuwa, podejrzenie zaparzenia. Zaparzenie tkanek rozwija się stosunkowo szybko, jeśli po ubiciu tuszka, została, ułożona na, boku.

Oglądanie rany postrzałowej. Stan i wielkości ran postrzałowych (śrut) ocenia się zgodnie z za, sadami podanymi na str. 62.

Badanie i oględziny tuszki. Badanie rozpoczyna się od skoków tylnych, na których tuszka jest zawieszona. Chwytamy oburącz oba udźce i przesuwamy równocześnie ręce w dół, starając się wyczuć pod palcami nieprawidłowości w budowie i strukturze tkanek (złamania, obrzęki).

Zwracamy wpierw uwagę na węzły chłonne pachwinowe. U zdrowego zająca są one wielkości małej fasolki^ w niektórych chorobach ulegają znacznemu powiększeniu i dochodzą nawet do wielkości jaja, gołębia. Równocześnie zwracamy uwagę na stan prącia. Prącie wynicowane, zgrubiałe o zabarwieniu fioletowoczerwonym nasuwa podejrzenie brucelozy.

Oglądamy okolicę odbytu i zwracamy uwagę na obecność resztek kału (konsystencja, domieszki, zapach), Przesuwając dalej ręce wzdłuż tułowia zwracamy uwagę u samic na stan gruczołów mlecznych, U zdrowej samicy gruczoły są prawie niewyczuwalne. Gruczoły mlekowe powiększone, osiągające wielkość małej maliny, nasuwają podejrzenie brucelozy.

Dochodząc do głowy oglądamy nozdrza i ich okolicę, zwracając uwagę na wypływ śluzowo-ropny. Zwracamy uwagę na głowę i okoliczne tkanki, ich ew, obrzęk, powiększenie, szczególnie nasad uszu oraz warg.

Węchem oceniamy zapach w okolicy miękkich powłok brzucha. Zapach gnilny nasuwa podejrzenie procesu gnilnego w jamie brzusznej. Zazielenienie skóry (dobrze widoczne w okolicy odbytu) potwierdza, to podejrzenie.

 

Badanie tuszki ptactwa łownego

 

Ptactwo łowne dostarcza się do punktów skupu w stanie niepatroszonym, w pierzu (przepis nie dopuszcza do kluczkowania, tj. usuwania jelit tzw. kluczką przez stek).

Technika badanias oglądanie, omacywanie.

i]Oglądanie i ocena rany postrzałowej.[/i] Zwrócić uwagę na ilość ran wlotowych-i wylotowych zadanych śrutem, umiejscowienie i ich stopień skupienia. Jeśli strzał został oddany w części miękkie, ocenić stopień uszkodzenia powłok brzusznych i ewentualną obecność na okrywie piór zawartości przewodu pokarmowego.

Oględziny i badanie tuszki. Badanie rozpoczynać od głowy, po czym oglądać tułów i zakończyć na kończynach. Zwrócić wpierw uwagę na kształt głowy, obecność obrzęków, zniekształceń. Oglądać grzebień, korale, oceniając ich kształt barwę, obecność owrzodzeń, strupów itp. Grzebień i korale mogą mieć barwę jasnoczerwoną, czerwoną, ciemnoczerwoną i bladą. Oglądać zewnętrzne nozdrza, zwracając uwagę na obecność i rodzaj wypływu.

Z kolei oceniać stan gałek ocznych, (napięcie, przezroczystość, zmętnienie, obrzęk i zaczerwienienie spojówek, wypływ surowiczy, śluzowy, ropny, sklejenie powiek).

Badanie tułowia rozpocząć od oceny stanu okrywy piórowej. Pióra nastroszone, matowe, wilgotne uzasadniają podejrzenie schorzeń. Zwrócić uwagę na ubytki w piórach, szczególnie w okolicy steku.

Następnie przystąpić do omacywania tuszki. W tym celu uchwycić ją oburącz, rozpoczynając od szyi, po czym przesuwać ręce wzdłuż tułowia, starając się wyczuć palcami stopień rozwoju umięśnienia, wykrywając równocześnie uszkodzenia postrzałowe kości i inne odchylenia od prawidłowej budowy.

Oglądać ujście steku oraz jego najbliższą okolicę.Stek obrzękły, wyniesiony i zaczerwieniony jest dowodem stanu chorobowego przewodu pokarmowego. Ubytki piór w okolicy steku, zanieczyszczenie kałem o różnej konsystencji potwierdzają podejrzenie.

Oględziny skóry powłok jamy brzusznej polegają na oglądaniu jej zabarwienia (jasnożółta, kremowa, zielonkawa zielonożółta lub ciemnozielona). Napięte powłoki brzuszne przy jednocześnie zmienionym zabarwieniu skóry oraz nieswoistym zapachu wskazują na proces gnilny w jamie brzusznej.

Początki procesu gnilnego w tkankach można stwierdzić, wykonując w tym celu cięcia w obu pachwinach (między tylną kończyną a ścianą klatki piersiowej).

Zapach tkanek przeciętych miejsc oceniać węchem.

 

Badanie tuszy oskórowanej

 

Zasady i technika badania tusz oskórowanych jest identyczna, jak badania tusz zwierząt rzeźnych. Skóra oraz przynależne narządy wewnętrzne (zając, ptactwo łowne) powinny być przygotowane do bada.nia w sposób uła.twiający usta.le - nie ich związku z właściwą tuszą.

Badanie tuszy rozpoczyna się od oglądania wewnętrznej powierzchni skóry. Zwrócić uwagę na. obecność przekrwień, wielkość i stopień uszkodzenia postrzałowego mięśni oraz kości. Oceniać stopień umięśnienia (lepiej widoczny po oskórowaniu) oraz jakość i ilość tłuszczu międzymięśniowego. Dotykiem badać konsystencję mięśni (jędrność, elastyczność).

Z kolei oglądać otrzewną i opłuczną ścienną, poszukując różnego rodzaju zmian w postaci wybroczyn, przekrwień, nalotów włóknikowych, śladów zrostów, zanieczyszczeń krwią oraz zawartości przewodu pokarmowego.

Badanie płuc, wątroby, śledziony i nerek polega na, oglądaniu. Dostrzeżone zmiany chorobowe lub zmiany nasuwające podejrzenie stanu chorobowego uzasadniają wykonanie nacięć w sposób uznany za. celowy przez lekarza weterynarii, a koniecznych do rozpoznania, przyczyn nieprawidłowością

„Wszyscy uważają, że czegoś nie da się zrobić. Aż przychodzi taki jeden, który nie wie, że się nie da. I on właśnie to robi” A. Einstein

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...
Wszystko co zrobimy sami dla siebie jest najlepsze, nawet gdy to nie odpowiada utartym standartom jakości produktu.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Z tą motyliczką zaczyna robić się nieciekawie  .Znajomy leśniczy i myśliwy  z Parku Kampinowskiego mówił ,że prawie każdy dzik ma motyliczkę .U nas jeszcze na szczęście nie pojawia się .

"...dobrze przeżyte Dziś uczyni każde

Wczoraj snem szczęśliwym,

I każde Jutro wizją nadziei."

Kalidasa V w n.e.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"...dobrze przeżyte Dziś uczyni każde

Wczoraj snem szczęśliwym,

I każde Jutro wizją nadziei."

Kalidasa V w n.e.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W temat motyliczki wprowadzili mnie znajomi weterynarze. Ja  nawet nie wiedziałem że jest takie ustrojstwo. Z ich opinii wynika że by nie narażać się na włośnie lub motyliczkę. należy każdy wyrób z dzika  parzyć, najlepiej do temperatury 72 st C wewnątrz produktu przez określony czas.

Co na to miłośnicy surowych wędzonych lub surowych dojrzewających wędlin z dzika .

Wszystko co zrobimy sami dla siebie jest najlepsze, nawet gdy to nie odpowiada utartym standartom jakości produktu.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

Ładowanie
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.