Iguana

No... To jest argument...

Nie mam pojęcia. Zawsze robiłem ze świeżych. [Dodano: 20 sty 2018 - 17:33] Nie bój się: nie zamarzną i lód ich nie rozsadzi. Ale oczywiście możesz robić jak jak kostki do lodu. Tyle, że zajmuje to relatywnie więcej miejsca. [Dodano: 20 sty 2018 - 17:34] Nie jest tak strasznie. Posiadam dobra książkę, wydaną w latach 70'tych, pt.: "Technologia koncentratów spożywczych", gdzie opisane są składy surowcowe i cykle produkcyjne wszystkich praktycznie (stałych i płynnych) koncentratów obiadowych, zbożowych, makaronów, deserów, odżywek i konserw dla dzieci, koncentratów witaminowych, preparatów pektolitycznych, koncentratów obiadowych, białkowych, produktów kawowych (zbożowe, cykoria, ekstrakty) oraz dodatków do ciast. Bardzo ciekawa i pouczająca lektura. Umówmy się, że w latach 70. jedzenie jeszcze było w miarę normalne. Czego o dzisiejszej żywności już się powiedzieć nie da.

Pamiętam, jak wieki temu włos mi się na głowie zjeżył, gdy przeczytałem skład tzw. kostek rosołowych. Przecież tam jest połowa tablicy Mendelejewa! I postanowiłem, że nigdy więcej! Problem jednak w tym, że gotuję na dwie - w porywach trzy - osoby. Czasem niezbędny jest bulion (głównie warzywny) w niewielkiej ilości. Jak i czym go zastąpić, gdy sklepowy surogat - to sama chemia? Ale jak się nie da - jak się da? Raz do roku robię bulion warzywny. Wychodzą z tego dwa litrowe słoiki, które trzymam w zamrażarce (stąd szron na ściankach słoika - patrz zdjęcie). Łyżka bulionu załatwia sprawę sosu, dwie łyżki - bulionu do zupy. Czasem nawet znajomi się na niewielki słoiczek 'załapią'... Wykonanie jest trochę pracochłonne - ale dziecinnie proste. Składniki: 700 g marchwi250 g korzenia pietruszki1 seler korzeniowy o wadze co najmniej 500 g2 duże cebule1 por 1/2 średniej główki czosnku4 łodygi selera naciowego5-centymetrowy kawałek grubszego korzenia imbirukilkanaście kulek ziela angielskiego5-6 listków laurowych (zależnie od wielkości)kilka sporych gałązek świeżego lubczyku (listki i łodyżki)3 łyżeczki mielonej kurkumy1 łyżeczka mielonego pieprzu250 g soli Wykonanie:Warzywa pokroić w drobną kostkę lub - tak jak ja to robię - przepuścić przez urządzenie do szatkowania.Czosnek, seler naciowy, lubczyk, imbir i cebulę należy zblendować.Ziele angielskie, liście laurowe, kurkumę i pieprz 'rozmieniam na drobne' w młynku do przypraw (albo w młynku do kawy).Zmielone przyprawy i sól dodaję do miski z rozdrobnionymi warzywami. Odstawiam na godzinę żeby warzywa puściły sok.Przekładam do dużego garnka i duszę pod przykryciem ok. 45 minut. Uwaga: 'toto' się lubi przypalić, więc trzeba być czujnym!Gdy warzywa wystygną, wracają do blendera. Zblendowana pastę przekładam do dwóch litrowych słoików i wkładam do zamrażarki. Bez obawy: całość nie zamarznie na kość - a to ze względu na spora ilość soli. Łatwo jest zatem wyjąć ze słoika tyle pasty, ile akurat potrzebujemy. Używam tego od kilku lat - nie jest to zatem przepis 'teoretyczny'. Smacznego!

Masz rację: nie jesteście lubiane. Jesteście kochane, uwielbiane i podziwiane! A to, co na pisałem nie było chęcią wszczynania po raz milionowy wojny damsko - męskiej, tylko pokazanie różnic w gotowaniu damsko - męskim. Bo one (czyli owe różnice) - czy chcesz czy nie - występują. Ot, choćby w owej 'dokładności', o której raczyłaś wspomnieć...

W przepastnych odmętach śmietnika, jakim jest internet, szukałem jakiegoś przepisu na potrawę ze slow cookera. Przepisu wprawdzie nie znalazłem, ale kupiło mnie coś innego: na innych forach kulinarnych dominują kobiety. Dlatego przepisy wyglądają tak: weź kochana: łyżkę masełka, dwa plasterki szyneczki, jedno jajeczko, posól trochę - moja złociutka - do smaku... Itp., itd., ect. Mdło się robi od samego czytania. A tu - głównie jednak faceci. Kwintesencją lapidarności i męskiego sposobu gotowania są zaś te przepisy - za które Was (czyli Forum) pokochałem od pierwszego wejrzenia: