Dojrzewanie na mokro (Wet Aging)
1. Założenia procesu
Pakowanie: tusze lub elementy wołowe (najczęściej antrykot, rostbef, polędwica) pakuje się próżniowo w folie barierowe (najczęściej polietylen + poliamid).
Atmosfera beztlenowa: brak tlenu ogranicza rozwój bakterii tlenowych i utlenianie barwników mięśniowych (mioglobiny).
Temperatura: 0–2 °C (czasem do 4 °C).
Czas: zwykle 14–28 dni, przy czym 21 dni uznaje się za optimum pomiędzy kruchością a utrzymaniem świeżości.
2. Procesy biochemiczne
Autoliza enzymatyczna:
Aktywność endogennych enzymów proteolitycznych (m.in. katepsyny, kalpainy) prowadzi do rozkładu białek mięśniowych.
Włókna mięśniowe stają się krótsze i mniej zwarte → zwiększona kruchość.
Rozpad tkanki łącznej:
Częściowa degradacja kolagenu poprawia soczystość.
Zmiany smakowo-zapachowe:
W warunkach beztlenowych zachodzi mniej intensywnych przemian lipidów niż przy dry aging.
Smak jest łagodniejszy, mniej „orzechowo-serowy”, bardziej „świeżo-mięsny”.
3. Aspekty mikrobiologiczne
Ograniczenie flory tlenowej: pakowanie próżniowe hamuje rozwój bakterii psujących (Pseudomonas spp.).
Rozwój bakterii beztlenowych fakultatywnych: np. Lactobacillus, Leuconostoc, które mogą odpowiadać za lekko kwaskowy posmak.
Bezpieczeństwo: proces wymaga utrzymania nieprzerwanego łańcucha chłodniczego i higieny, bo warunki beztlenowe sprzyjają również potencjalnemu rozwojowi bakterii niebezpiecznych (np. Clostridium botulinum – choć ryzyko minimalizuje niska temp. i krótki czas).