_Jerzy

Na usługowe wykonywanie wędlin w należącym do usługodawcy lokalu, z powierzonych surowców, przypraw osłonek, słoików itp. nie ma kodu działalności w kodach weterynarii. W określonych sytuacjach/ gospodarstwo, myśliwy/ można przetwarzać, ale na potrzeby własne / dla domowników bez sprzedaży czy oddania osobom trzecim/.

Temat związany z kanalizacją można rozpatrywać z różnych punktów. Ja posłużę się praktycznym aspektem, jeżeli kierunek kanalizacji jest od wyrobu gotowego do surowca wówczas w przypadku zatkania się rury wybicie następuje w pomieszczeniu/-ach poniżej miejsca zatkania, dlatego magazyn z wyrobem gotowym pozostanie najpóźniej zalany. A kanalizacji bytowej się nie łączy z przemysłową wewnątrz obiektu gdyż, jak się zatka to fekalia zaleją nam część zakładu zgodnie z reguła powyżej i będzię więcej do sprzątnia. Poza obiektem powinna się znajować studzienka więc jak nam zakład fakaliami zaleje tzn. ze mamy awarię albo, że cała okolica jest zatopiona.

Wędzenia zakazać nie mogą. Chcą tylko aby zawartość WWA była poniżej 2µg/kg. Ciekawy jestem czy będą badać tylko wędliny czy np. kapustę, sałatę i okopowe warzywa, które rosnąc przy drodze i chłoną z powietrza nie tylko WWA. No i palaczy trzeba będzie …. Ilość benzopirenów w wyrobie gotowym zależy od zawartości tłuszczu w wyrobie i sposobu wędzenia czyli im tłuściej tym więcej i im bliżej palenisko wędlinki tym więcej. Czas obróbki dopełnia czarę. Można więc proces dostosować by było poniżej. Najpierw jednak trzeba wiedzieć ile jest WWA przy zastosowaniu dotychczasowej technologii wędzenia. Przy okazji w innym dzienniku urzędowym WE mają nasze oscypki i kiełbasę Lisiecką wraz z wędzeniem http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2010:028:0026:0031:PL:PDF.

Zgodnie z prawem badaniem podstawowym dla grupy żywności opisanej w powyższych wątkach jest L.mono, inne szczepy są nadobowiązkowe. Proponuje poczekać na decyzję, wtedy się trzeba odwołać. Jakie to wojewodztwo?

Nie chcę się czepiać ale wprowadzając trochę teorii to wygląda sprawa tak. Bakteria należąca do rodziny Enterobacteriaceae. Wywołuje salmonelozę, objawiającą się bólem żołądka, biegunką, wymiotami, gorączką. Objawy pojawiają się w ciągu 12-72 godzin od spożycia zakażonego pokarmu. Bakteria ta może być wydalana razem z kałem także już po ustąpieniu objawów chorobowych. Charakterystyka: bakteria tlenowa lub względnie beztlenowa. Temperatury wzrostu: 5-47°C , optymalne: 35-43°C. Hamuje jej wzrost pH poniżej 4,0 i powyżej 9,0, aw poniżej 0,92 oraz stężenie NaCI powyżej 9%. Wartość D w temp. 65,5°C wynosi 10-25 sek., w temp. 71,6°C wynosi 0,5-5 sek. (1, 13, 16) Źródła zagrożenia: bytuje w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt często bez wywołania objawów chorobowych lub po przechorowaniu (nosicielstwo), stąd też głównym źródłem zanieczyszczenia jest kał oraz ścieki, z którymi może przedostawać się do wody pitnej i produktów spożywczych. Najczęściej nosicielstwo salmonelli spotyka się u drobiu, w związku z tym może dochodzić do zanieczyszczenia jaj oraz mięsa wieprzowego, mięsa drobiowego. Spośród innych produktów spożywczych bakterie te mogą zanieczyszczać mleko surowe i pasteryzowane, sery typu "cheddar", mleko w proszku. Pałeczki salmonella są wrażliwe na obróbkę termiczną stąd do zanieczyszczeń produktów pasteryzowanych bądź suszonych dochodzi najczęściej w wyniku zanieczyszczeń wtórnych po zakończeniu procesów termicznych . Salmonella może przeżywać proces mrożenia. Sposoby kontrolawania zagrożenia: zachowanie higieny osobistej personelu ,okresowe badania pracowników na nosicielstwo, higiena produkcji, unikanie zakażeń wtórnych gotowego produktu, właściwe parametry obróbki termicznej, kontrola mikrobiologiczna wody stosowanej w procesach produkcyjnych. Dane pochodzą ze szkolenia w którym uczestniczyłem i mam listę literatury do których są odwołania.

Wyznaczamy grupy technologiczne ze względu na kryterium obróbki termicznej np. Wędliny parzone, Wędliny wędzone parzone, Wędliny Wędzone Pieczone, itd. Do każdej z grup przyporządkowujemy asortymenty. Kolejno z każdej grupy raz na rok pobieramy próby do badań na L.Mono dzieląc rok na ilość grup asortymentowych czyli jak mam 4 grupy to co 3 miesiące zlecam badania dla jednej z grup wysyłając reprezentanta danej grupy. Co roku zmieniamy reprezentanta. Wysyłam 5 prób tego samego asortymentu, z tej samej produkcji na L.mono wg metodyki EN-ISO 11290-1, badania mają być wykonanie jako średnia z 5 prób tzn. pobrane 5 prób mają rozdrobnić i pobrać z tej mieszaniny próbę do oznaczenia. Limit ma być nieobecne w 25g. Wartość badania ok. 50 PLN netto. Za podstawę do przyjęcia takiego systemu jest wiedza mikrobiologiczna, która potwierdza charakter globalny występowania tej bakterii. Chodzi o to, że jak jest to będzie ona występować w każdej / lub prawie każdej/sztuce naszego produktu. Tak czy siak podczas inkubacji czyli hodowli w optymalnych warunkach wzrostu, w lab jak jest, to się pojawi. Wg 1441 N-liczba próbek = 5, c liczba próbek dających wartość między m a M, m=M=0 w 25g oznacza to że ma nie być wcale. Kolejno jeżeli jest np. 10 asortymentów z czego 2 szynki i 1 polędwica i wszystko jest wędzone parzone to analiza jednego z asortymentu mówi o całej grupie a tak realnie o każdym wyrobie bo każdy z nich jest mięśniem wymoczonym w solance, zasznurowanym i uwędzonym i sparzonym w takich samych warunkach na takich samych urządzeniach. Z kiełbasami podobnie . Dodatkowo, aby mieć wgląd w proces produkcji i udowodnić słuszność przyjętej powyżej metodyki , raz na kwartał wykonujemy badania środowiskowe / badania z powierzchni/ wybieramy np. blat stołu do krojenia wędlin , pojemnik na wędliny itp. na L.mono / metoda wymazowa / ok. 40 PLN netto/ oraz na Liczbę Enterobacterieaceae metodą płytek kontaktowych / ok. 20 PLN netto/ oraz miejsca które nie mają bezpośredniego kontaktu z wyrobem gotowym np. ściana, sufit, agregat chłodniczy, aby w sumie było 3. Ceny do wyliczenia zabrałem z cenników prywatnych lab

No ok, badamy tylko wędliny parzone (75-85st) więc zgodzę się, że według rozporządzenia badanie na listerię i E.Coli ale dlaczego na Salmonellę skoro: 1.8 Produkty mięsne przeznaczone do spożycia na surowo, z wyjątkiem produktów, w przypadku których proces produkcji lub ich skład eliminuje zagrożenie salmonellą To z doświadczenia czy poparte prawem? Tak stanowi prawo i moje doświaczenie, zawodowo zajmuje się takimi zagadnieniami. Komentarz::Aby wykonywać jakiekolwiek badania musimy znać limit który określa dobry wynik od złego oraz orzeczenie laboratorium które wykonuje analizę które stwierdza, ze wyroby są z nim zgodne. Limity określają rozporządzenia, normy pn / ->ale te nie są obligatoryjne/, albo nasze własne karty charakterystyki wyrobów gotowych / często zwane specyfikacjami wyrobów/ jeżeli oczywiście wpiszemy tam takowe limity. Jeżeli więc zakład ustanowi wyłącznie limity zgodne z Rozporządzeniem 1441 to niestety ale ustawodawca tak właśnie chciał, więc tak zostało zrobione. Proszę pamiętać jak zrobicie L.mono i salmonelle to ja powiem a czemu nie jeszcze ogólną liczby drobnoustrojów, drożdże i pleśnie, E.Coli, Enterobacteriaceae, bakterie fermentacji mlekowej itd.. następnie afla tkosyny i metale ciężkie, benzopireny i migracja globalna i lokalna z np. stołów do mięsa. Wszystko jest potrzebne i wszystko mówi o procesie. Można mnożyć badania, ideą badania na L.mono jest założenie: jest to bakteria która narasta na artykułach spożywczych magazynowanych w warunkach chłodniczych dlatego jak się ona pojawi tzn. higiena w zakładzie szwankuje. Metodyka taka jest zaliczana do metody pośredniej oceny stany higieny. Kiedyś w PRL-u była to bakteria E.Coli, ale WE zmieniło to po tym jak kolonia 300 dzieci wróciła wcześniej do domu niż było to planowane:)

Obowiązek wykonywania urzędowych badań określa ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1441/2007 z dnia 5 grudnia 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2073/2005 w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych. Zgodnie z tym rozporządzeniem podzielono wyroby na grupy, których Masaży interesują w zasadzie dwie zasadnicze grupy: A) Żywność gotowa do spożycia, w której możliwy jest wzrost L. monocytogenes, niebędąca żywnością przeznaczoną dla niemowląt ani żywnością specjalnego medycznego przeznaczenia wg 1.2 oraz B) Mielone mięso i produkty z mięsa gatunków innych niż drób, przeznaczone do spożycia po obróbce termicznej wg 1.6. Do żywności z grupy A zaliczamy wszystkie wędliny, do grupy B mięsa w kawałku, pokrojone itp. Dla żywności z grupy A w ramach kryteriów bezpieczeństwa żywności oznacza się minimalnie tylko L.monocytogenes, inne badania są dowolnością. Dla żywności z grupy B oznacza się Salmonelle 1.6 w ramach kryteriów bezpieczeństwa żywności oraz w ramach bezpieczeństwa procesu 2.1.8 / wyroby mięsne / E.Coli. Ww. badania są realizowane w oparciu o opracowane przez zakład harmonogramy roczne, który opiniuje Powiatowy Lekarz Weterynarii. We wskazanej metodyce nie ma nigdzie napisane jak często należy wykonywać badania, stąd droga do opracowania tak harmonogramu, aby był on korzystny dla zakładu. Jak teraz są badania co kwartał w następnym roku można zmniejszyć co 6 miesięcy. Ponieważ zakład MLO ma ograniczenia odnośnie tonażu oraz zasięgu można sporo odstępstw osiągnąć. Z mojego doświadczenia wynika, że co kwartał badania, wykonują zakłady zatwierdzone / mogące sprzedawać gdzie chcą i ile chcą. PS numerki 2.1.8, 1.6 itp. jak otworzymy rozporządzenie to wszystko będzie jasne:)

bardzo dziękuje )

Co trzeba jeszcze zrobić, aby posiadając wybudowany zakład móc go otworzyć i sprzedawać wędliny-wybrane zagadnienia- charakterystyka wyrobów gotowych. Kiedy już mamy, wyrób gotowy musimy wysłać jego próbkę do badań fizykochemicznych i trwałościowych. Fizykochemia to przede wszystkim zawartość mięsa, woda, tłuszcz, białko, sól, Trwałościowe badania to ustalenie jak długo nasz wyrób może być sprzedawany / przy założeniu, że jest magazynowany w warunkach przez nas określonych dla wędlin zwyczajowo 2-10C/ Jest wiele możliwości określenia trwałości naszego wyrobu, najprostsza zgodna z prawem jest oznaczenie bakterii Listerii monocytogenes w skrócie L.mono w ostatnim dniu przydatności do spożycia/ ma jej nie być/ w wyrobie magazynowanym w temp. np. 2-10C przez czas który chcemy określać na etykiecie jako termin przydatności do spożycia. Jak zaplanować badania trwałościowe? Są następujące możliwości: 1. Zlecamy odbiór próbki z zakładu wybranemu laboratorium, które przyjeżdża, pobiera próbkę, która umieszcza w termosie do transportu próbek, następnie zawozi do laboratorium tam magazynuje czas który chcemy np.7 dni i po tym czasie bada czy pojawiła się L.mono. Jak nie to wystawia raport z badań, ze po 7 dniach magazynowania w warunkach 2-10C nie pojawiła się L.mono. 2. Sami magazynujemy próbkę w swojej chłodni i zawozimy ją po np. 7 dniach w termosie do laboratorium i wystawiamy zlecenie na badanie L.mono. Na raporcie z badań zapisujemy datę produkcji i datę wykonania badania. 3. Wzajemna kompilacja tych metod. Dobrze jest w tym miejscu kierować się nie tylko wynikiem badań mikrobiologicznych, lecz również porównaniem wyrobu magazynowanego przez tyle dni z wyrobem ze świeżej produkcji. W produkcji wędlin o charakterze tradycyjnym liczy się ich atrakcyjny wygląd dlatego mikrobiologia tylko wspomaga proces podejmowania naszej decyzji. L.mono jest bakterią wskaźnikową która jest obowiązkowa do oznaczania w przypadku żywności z grupy RTE tj. „gotowa do użytku”. Jeżeli chcemy to można oprócz listerki wykonać inne badania np. ogólna liczba drobnoustrojów, E.Coli, pleśnie, drożdże, bakterie koagulozo dodatnie i inne, zakres tych badań określały Polskie Normy, które już nie są obowiązujące. Mając zatem wyniki fizykochemii i znając czas magazynowania wyrobu należy przystąpić do opracowania karty wyrobu gotowego, która powinna zawierać m.in. nazwę wyrobu, rodzaj mięsa z którego została wykonania i stopień rozdrobnienia tego mięsa, określenie rodzaju obróbki jakim jest poddawana, skład wędliny, termin przydatności, formę opakowania stosowanego do sprzedaży. Na tej podstawie powinno się również opracować cenę za 1 kg z uwzględnieniem kosztów zakupu surowca, strat, opłat typu gaz, prąd, woda, pracownik i inne, które trzeba ponieść oraz marża. Zatem jak powinna się nazywać np.kiełbasa wiejska:- Kiełbasa wiejska, wędlina wieprzowa, średnio rozdrobniona wędzona, pieczona, , skład: mięso wp, przyprawy, cukier, substancja konserwująca E250, ze 130 kg surowców uzyskano 100 kg wyrobu gotowego / taki zapisu tylko wtedy kiedy z wędliny ubywa np. wody w wyniku obróbki termicznej i zatężają się pozostałe składniki / tłuszcz, białko, sól/. W nazwie trzeba unikać kiełbasa tradycyjna, bez konserwantów, naturalna itp / za to jest mandat/. Zamiast tego można zastosować zwrot np. wędzona w tradycyjnej wędzarni itd. Kto może wykonać te wszystkie badania?, każde laboratorium które ma akredytacje opisany powyżej zakres badań. W praktyce są to laboratoria sanepidu, ijharsu, zhw lub prywatne.

To co można stwierdzić nie widząc budynku i otoczenia to, ze teoretycznie zakład można w podanych powyżej granicach wykonać. Pomieszczenia socjalne/ szatnie, umywalnie, pokój śniadań itd/ kierowałby raczej w piwnicę, być może trzeba by ja doświetlić i wprowadzić wentylację. Od nośnie reszty to na pewno wystąpienie o zgodne na odstępstwo od nominalnych wysokości będzie potrzebne, zwyczajowo nie ma tym większych problemów. Oczywiście istniejące dwa pomieszczenia trzeba dostosować pod produkcję ściany ocieplić, położyć płytki lub panel, ułożyć kanalizację. Łączna ilość pomieszczeń wyniesie około 10-12. Zdolność produkcyjna przy takiej wielkości obiektu i zakładanej różnorodności asortymentowej kiełbasy, wędzonki, wędliny podrobowe to 2 wędzarnie / ok 400 kg/na 8-12 godz. Pamiętajmy jednak ze mol ma swoje ograniczenia dotyczące zasięgu i wielkości tygodniowej sprzedaży.

Procedura rejestracji masarni 1. Wykonanie projektu technologicznego 2. Zatwierdzenie projektu technologicznego przez Powiatowego Lekarza Weterynarii /PLW/ 3. Opracowanie projektu budowlanego, budowa , wyposażenie zakładu /czyli wg postu numer 1/ 4. Weryfikacja czy stan istniejący zgadza się z zatwierdzonym projektem technologicznym, jak nie to wracamy do punktu 1. 5. Rejestracja zakładu: Na 30 dni przed planowanym rozpoczęciem działalności, podmiot składa wniosek o wpis do rejestru zakładów oraz wniosek o rejestrację zakładu, który zawiera: a) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, b) określenie rodzaju i zakres działalności, która ma być prowadzona, w tym rodzaj produktów pochodzenia zwierzęcego, które mają być produkowane w tym zakładzie, c)określenie lokalizacji zakładu, w którym ma być prowadzona działalność. Dokumenty dołączone do wniosku: a)aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, albo b)zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej,albo c) kopia zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE udzielonego przez inne państwo członkowskie UE(dotyczy cudzoziemca), albo d)zaświadczenie o wpisie do ewidencji gospodarstw (numer identyfikacyjny gospodarstwa, z wyłączeniem gospodarstw rybackich). 6. Właściwy PLW: a) Rejestruje wniosek b) W ciągu 30 dni dokonuje kontroli zakładu podczas której sprawdza się czy zakład: c) spełnia wymagania prawa żywnościowego wynikające z przepisów UE i przepisów krajowych, d) posiada opracowane procedury nadzoru właścicielskiego(GMP, GHP oraz system HACCP). 7. Wydaje decyzję administracyjną, nadaje zakładowi weterynaryjny numer identyfikacyjny (z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 września 2010 r. w sprawie sposobu ustalania weterynaryjnego numer identyfikacyjnego (Dz. U. z 2010 r. Nr 173, poz. 1178) oraz przekazuje za pośrednictwem Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii /WLW/ informacje o zarejestrowanym zakładzie do Głównego Lekarza Weterynarii /GLW /.

Jaka jest różnica pomiędzy masarnią zatwierdzoną typ 1, a zarejestrowaną typ2 / działalnością marginalną, ograniczoną, lokalną w skrócie M.L.O/? Różnicę pomiędzy tymi zakładami dzielę na następujące segmenty: -projekt technologiczny -infrastruktura -zakres sprzedaży i jej wielkość. Projekt technologiczny W obydwu przypadkach musi zostać opracowany projekt technologiczny wg wytycznych Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 października 2007 r. w sprawie projektu technologicznego zakładu w którym ma odbywać się działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. z 2007 r. Nr 204, poz. 1477). W obydwu przypadkach należy określić m.in. tygodniową zdolność produkcyjną z tą jednak różnicą, że dla zakładu z grupy MLO istnieje od górnie ustalony limit 1500 kg/ tydzień, dolny limit określa zaś sam producent. Dla zakładu zatwierdzonego typ 1 limit brak jest od górnie narzuconego limitu, o jego wydajności decyduje jedynie moc przetwórcza . Projekt technologiczny zakładu zatwierdzonego typ1 musi być wykonany a taki sposób aby uniemożliwić potencjalnie krzyżowanie się dróg surowców, półproduktów, o różny stopniu zanieczyszczenia mikrobiologicznego. Obowiązującą regułą jest reguła strzałki tzn. ruch surowca, półproduktu i wyrobu gotowego jest realizowany od podstawy strzałki do jej grotu. Projekt zakładu typ2 MLO również musi uwzględniać ryzyko wynikające z występowania stref o różnym zanieczyszczeniu mikrobiologicznym, jednak ze względu na małą produkcję dopuszcza się wykorzystywanie poszczególnych pomieszczeń z zasadą tzw. rozdziału czasowego. Zasad ta polega na tym, że pomieszczenie które było wcześniej np. halą rozbioru może być halą nastrzyku i masowania czy też produkcji po zakończeniu danej czynności. Przy korzystaniu z tej zasady musimy pamiętać, że jeżeli jedno z zastosowań pomieszczenia ma ograniczenia np. co do temperatury, a my wykorzystujemy je do inny celów to mamy obowiązek temperaturę na czas wykonywania czynności składowej zapewnić. Przykład ustawodawca określił, ze temperatura na hali rozbioru musi być do 12C, jeżeli więc rozbiór wykorzystujemy jako produkcję lub peklownie mokrą to nie możemy zapomnieć, że do 12C musi być zachowane pomimo, ze na hali produkcji nie jest określony ten parametr. Infrastruktura Materiały wykończeniowe dla zakładu typ 1 i typ2 2 są takie same. Wysokości hal, pomieszczeń, temperatury także. Zakład typ 1 / zatwierdzony /jest gabarytowo większy. Oznacza to że gdybyśmy mieli do porównania zakład MLO o wydajności do 1,5t/tydzień i zakład o takiej samej wydajności, jednak zatwierdzony, to będzie on większy o ok. 30%. Zakres sprzedaży MLO i jej wielkość Obszar działalności: województwo lub na obszarze sąsiadujących z tym województwem powiatów położonych na obszarach innych województw. Wielkość produkcji MLO to : - 1 tona/ tydz. dla świeżego mięsa, surowych wyrobów mięsnych oraz mięsa mielonego wołowego, wieprzowego, baraniego, koziego i końskiego, - 0,5 tona/ tydz. dla świeżego mięsa i surowych wyrobów mięsnych drobiowych i zajęczaków, - 1,5 tona/ tydz. produktów mięsnych / WĘDLINY/ - 0,5 tona/ tydz. świeżego mięsa, surowych wyrobów mięsnych i mięsa mielonego ze zwierząt łownych, dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych - Brak limitu w odniesieniu do sprzedaży konsumentom w miejscu produkcji, ale obowiązek prowadzenia dostaw do innych zakładów detalicznych. Zakres sprzedaży zakładu zatwierdzonego typ1 jej wielkość Cała WE w ilościach zdefiniowanych w decyzji zatwierdzającej projekt technologiczny. Surowce pochodzenia mięsnego dla MOL-a Półtusze, tusze, ćwierci wyłącznie z zatwierdzonych rzeźni lub punktów skupu dziczyzny. Mięsa drobne elementy z zatwierdzonych zakładów lecz również z MOL-i które rozbierają i wykrawają mięsa.

W sprawie funduszy na budowy masarni mlo, chciałbym zaznaczyć, że w obszarach wiejskich są obecnie refundacje unijne na aktywację tych obszarów i mikrofirm. Z tego co się orientuje będzie organizowany nabór/ konkurs który zaczyna się w II połowie kwietnia. Refundacja jest 100 % jednak wcześniej trzeba wyłożyć własne środki. wielkość refundacji od 100 do 300 tys pln w zależności od liczby stworzonych miejsc pracy. Na przyszły roku też jest coś do pozyskania.

Można adaptować posiadane budynki. Proces wtedy polega na zmianie uzytkowania obiektu lub pomieszczeń. Adaptowane obiekty muszą mieć wysokość min.3,3m w strefie produkcji , magazynach i 2,5 w pomieszczeniach socjalno administracyjnych. Jeżeli nie ma takiej wysokości można się starać o odstępstwo, jednak to wiąże się z zapewnieniem odpowiedniej wymiany powietrza poprzez system mechaniczny zapewne z rekuperacja ciepła. Kolejna sprawą jest kanalizacja, a dokładnie jej kierunek / od wyrobu gotowego do surowca i brak łączenie kanalizacji bytowej w masarską.Oznacza to że musimy sprawdzić istniejąca i ustawić jak trzeba. Dodatkowo dojdą spadki do kratek ściekowych i bezpośrednie podłączenie maszyn Finalnie adaptacja jeżeli mieści się w obiekcie jest czasowo atrakcyjniejsza / bo wcześniej się ją zakończy/ jednak do pozwolenia na użytkowanie i tak trzeba pozbierać dokumenty opisane w poprzednim poście bo gazownia nie podepnie gazu do garażu bez projektu budowlanego czy podobnie inne takie instytucje. Adaptacja ma również swój ekonomiczny udział w kosztach. Przeróbki i odgrzybianie bądź kucie do cegły często dużo kosztują, warto policzyć "krótkim ołówkiem" ile może to kosztować i na chłodno oszacować. Jeżeli posiadany budynek jest za mały i trzeba coś dobudować wtedy, budowana część jest traktowana jak nowy obiekt a na całość jak powyżej. Dostosowując zakład musimy też brać pod uwagę orientację względem kierunków świata i róży wiatrów przy ustalaniu gdzie będzie ekspedycja a gdzie magazyn surowców.

W ustawodawstwie mamy dwie główne możliwości otwarcia masarni. jedna to zakład zatwierdzony, druga to zakład zarejestrowany. Wg mnie najlepiej odpowiadający typ dla małej masarni to typ zarejestrowany tzw. zakład o charakterze marginalnym ograniczonym lokalnym. Posiada on ograniczenia w ilości produkowanych wędlin oraz zasięgu sprzedaży, lecz jest znacznie tańszy w wybudowaniu. Przechodząc zatem do meritum opisuje jak wybudować taki warsztat masarski. Najważniejszym tematem otwierając nową masarnie jest jej lokalizacja. Pamiętać należy o unikaniu zabudowy jednorodzinnej, bliskości stajni, obór, cmentarzy, kurników itp. Rzeczą bardzo ważna jest program Natura 2000, tam też trzeba sprawdzić czy obszar nie jest np. strefą lęgową chronionych zwierząt. 1.Następnie jak to już mamy zidentyfikowane to sprawdzamy czy dla danego terenu został sporządzony obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego. Jeżeli tak, to sprawdzić zgodność planowanej funkcji i charakteru inwestycji z dopuszczeniami planu tzn.usługi, handel, mieszkalnictwo, przemysł itp. Sprawdzić zgodność parametrów planowanej inwestycji z zapisami planu tzn. wysokość obiektów, dopuszczalną powierzchnie zabudowy działki, wielkość terenów biologicznie czynnych itp. W tym miejscu trzeba opracować projekt technologiczny zakładu zgodny z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 marca 2006 r. w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać projekt technologiczny zakładu, w którym ma być prowadzona działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 59, poz. 415) ze zm. W projekcie tym trzeba określić zapotrzebowanie na dostawę energii elektrycznej, wody, ewentualnie gazu, ciepła i ilości ścieków i ich obciążenia. Projekt technologiczny trzeba złożyć w Powiatowym Inspektoracie Weterynarii i ten organ wydaje decyzję. 2. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego. Masarnia należny do inwestycji taktownych z automatu, jako taka która może oddziaływać na środowisko. Dlatego trzeba wystąpić, w pierwszej kolejności, do Urzędu Gminy bądź Miasta o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizacje inwestycji. Do wniosku należy dołączyć szczegółową informacje o planowanym przedsięwzięciu (tzw karta informacyjna przedsięwzięcia). W informacji tej powinny być parametry charakteryzujące obiekty inwestycji, wielkość produkcji, wielkość zużycia surowców, obsługę komunikacyjną, emisje i oddziaływanie na środowisko. Urząd prowadzący sprawe po zasięgnięciu opinii Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska i Powiatowego Inspektora Sanitarnego może nałożyć obowiązek sporządzenia raportu oddziaływania inwestycji na środowisko. Po pozytywnym zaopiniowanym raportu Urząd wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Musimy tutaj pamiętać, że czas który jest potrzeby do zamknięcia tego tematu wynosi od 3 do 9 miesięcy. Po uzyskaniu decyzji środowiskowej wystąpić o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, we wniosku trzeba podać parametry obiektów budowlanych, warunki dostawy i odbioru mediów itp. 3.W przypadku braku kanalizacji deszczowej, wody deszczowe trzeba będzie odprowadzić do gruntu. Wymaga to wykonania operatu wodnoprawnego i uzyskania na jego podstawie pozwolenia wodnoprawnego. 4. Uzyskać warunki techniczne od zarządcy przyległej drogi na pobudowanie wjazdu (wjazdów) na działkę. 6.Wykonać pełnobranżowy projekt budowlan. 7. Projekt budowlany uzgodnić pod względem sanitarnym, BHP i p.poż. 8. Rozwiązania zawarte w projektach branżowych uzgodnić z zarządcami sieci (energetyka, wodociągi, gazownia,zakład ciepłowniczy). 9. Projekt zagospodarowania działki przedłożyć do uzgodnienia w Zakładzie Uzgadniania Dokumentacji Projektowej (ZUD). 10. Projekt budowlanych wraz ze wszystkimi stosownymi załącznikami złożyć do Starostwa o wydanie pozwolenia na budowę. 11. W przypadku inwestycji dla których w trakcie uzyskiwania decyzji środowiskowej nałożono obowiązek opracowania raportu oddziaływania inwestycji na środowisko, Starostwo Powiatowe na etapie wydawania pozwolenia na budowę może zażądać ponownego sporządzenia raportu oceniającego przyjęte rozwiązania projektowe. 12. W czasie uzyskiwania pozwolenia na budowę winny zostać opracowane i wykonane projekty wykonawcze. 13.Reasumując po upływie 4 do 12 miesięcy (w zależności od rodzaju i skali inwestycji) "szczęśliwy" Inwestor lub jego pełnomocnik może odebrać decyzje o pozwoleniu na budowę.