Maxell

Dzisiaj dokonałem opłaty faktury za nasze przyszłoroczne kalendarze. Czekam tylko na informację od naszego dystrybutora (Kolegi wosia) w sprawie kosztów wysyłki i podam tutaj wszystkie dane odnośnie wpłąt.

Dodam tylko, abyście zwrócili uwagę na fakt, iż są osoby, które mają problemy zdrowotne, m.in. z rękoma, a chcą robić wędliny dla siebie i rodziny.

Otrzymałem właśnie wiadomość z drukarni, iż w tym roku kalendarz trójdzielny LUX z wypukłą główką, w liczbie 130szt - kosztuje 14,76zł/szt brutto + 38 gr przesyłka (2 paczki po 25 zł).

Dzięki. Zamykam listę chętnych na kalendarze.

Niebawem zaczynam działać.

Co tam suszysz na zapleczu?

Problemy w dokładnym opracowaniu tematu wynikają z tego, iż istnieje niewiele materiałów źródłowych, które by dokładnie opisywały szczegółową historię tych zakładów. Liczę jednak na to, iż DZIADEK,jako były pracownik przedsiębiorstwa, rozszerzy nieco naszą wiedzę,a może nawet wklei jakieś archiwalne zdjęcia. Zakłady Mięsne „Pekpol Ostrołęka” S.A. 1. Decyzja i budowa zakładu (1969-1974) • W 1969 roku zapadła decyzja o budowie zakładu przemysłu mięsnego w okolicach Ostrołęki — wybrano lokalizację „na granicy Mazowsza i Podlasia”, ze względu na zaplecze żywca w tym regionie. • Rozpoczęcie budowy nastąpiło w 1970 roku • Oficjalne otwarcie zakładu miało miejsce 16 października 1974 roku. • Zakład powstał jako część struktury przemysłu mięsnego w systemie centralnym – początkowo pod egidą Mazowiecki Kombinat Przemysłu Mięsnego w Warszawie, która w 1975 roku przekształciła się w Okręgowe Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego w Warszawie. • Lokalizacja (Ławy – powiat ostrołęcki) zapewniała dobry dostęp do surowca wieprzowego i tradycji regionu. Znaczenie: W czasach PRL-u taki zakład był jednym z ważnych inwestycji regionu – dawał zatrudnienie, rozwój infrastruktury i był elementem planu uprzemysłowienia. 2. Działalność w czasach PRL i wczesnej transformacji (1974-1990) • Po uruchomieniu produkcji w 1974 roku zakład funkcjonował w ramach państwowego przemysłu mięsnego. Źródła podają, że jeszcze w latach 80. prowadził pełny cykl – skup żywca, ubój, przetwórstwo i zagospodarowanie ubocznych produktów. • W 1989 roku zakład został wydzielony z OPPM i rozpoczął działalność jako samodzielne przedsiębiorstwo – Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego „Ostrołęka”. • W 1990 roku firma osiągnęła wskaźnik rentowności brutto na poziomie 18 % – co wskazuje, że mimo liberalizacji rynku i wyzwań gospodarki transformującej się, radziła sobie nie najgorzej. 3. Przekształcenia własnościowe i pierwsze lata po transformacji (1991-2000) • 25 marca 1991 roku przedsiębiorstwo zwróciło się do Ministerstwo Przekształceń Własnościowych z wnioskiem o przekształcenie w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa — co nastąpiło 31 maja 1991 r. Pod nazwą Zakłady Mięsne „Ostrołęka” S.A.. • 27 lipca 1993 roku akcje firmy zostały dopuszczone do obrotu na rynku publicznym. • Następnie w 1997-1999 nastąpiły zmiany udziałowców: m.in. NFI Hetman objął 33 % udziałów, a Zakłady Mięsne Morliny S.A. – 22 %. W kolejnych latach Morliny stały się właścicielem głównego pakietu akcji (76,58 %). • W tym okresie zakład zaczął być silnie uzależniony od Morlin – m.in. w zakresie surowca, sprzedaży, handlu. Zlikwidowano część linii produkcyjnych (np. ubój, mączki), zamknięto sklepy firmowe w niektórych miastach. 4. Kryzys i restrukturyzacja (2000-2005) • W roku 2002 firma została przejęta przez SPS Handel S.A. – zakup akcji po tym, jak ponad 60 % produkcji były na potrzeby Morlin. Firma miała duże obciążenia: wysokie koszty podatku od nieruchomości, przestarzały majątek, brak działu marketingu i handlu, nieprzystosowanie do wymogów UE. • 4 grudnia 2003 roku złożono wniosek o upadłość spółki z możliwością układu. Produkcja została całkowicie wstrzymana. • W lutym 2004 roku produkcję udało się wznowić, została opracowana nowa linia produktów, nowe opakowania, zaprojektowany plan restrukturyzacji majątku – część powierzchni wydzierżawiono, zbędny majątek sprzedano. 29 czerwca 2004 r. zakład otrzymał decyzję o dostosowaniu się do wymogów UE. • Układ z wierzycielami został zawarty 16 marca 2005 roku – 60 % wierzytelności zostało zamienione na akcje zakładu. Kapitał zakładowy podwyższono 4 maja 2005 roku. • We wrześniu 2005 roku zakład zakupił markę Pekpol (dotychczas wykorzystywaną przez inną firmę) jako część strategii zmiany wizerunku. Zakłady „Ostrołęka” zmieniły nazwę na „Pekpol Ostrołęka”. 5. Rozwój i modernizacja (2005-2015) • Po restrukturyzacji zakład skupił się na modernizacji parku maszynowego, wdrożeniu standardów jakościowych (m.in. IFS, BRC) oraz automatyzacji procesów produkcyjnych. • W 2009 roku świętowano 35-lecie zakładu – wówczas podkreślano, że firma przeszła od dominującej produkcji nakierowanej na ilość, do strategie jakościowe i rynkowe. • W tym okresie rozszerzono rynki eksportowe — produkty trafiały nie tylko do całej Polski, ale także do krajów Europy Zachodniej i Wschodniej. 6. Współczesność (2015-2025) • Zakład działa pod marką Pekpol, oferuje szeroki asortyment wędlin, kiełbas, wyrobów blokowych, garmażeryjnych, także produktów wege/vegan. • Firma w swoich komunikatach podkreśla automatyzację procesów, inwestycje w kapitał ludzki, rozwój nowych marek produktowych oraz ekspansję na nowe rynki w latach 2023-2025. • Produkcja odbywa się w zakładzie przy ul. Przemysłowej 31 w Ławach (gmina Rzekuń, powiat ostrołęcki). • Firma uzyskała liczne nagrody i certyfikaty jakości; utrzymuje znaczącą pozycję w branży mięsnej w Polsce. 7. Znaczenie i wpływ lokalny • Zakład był i jest jednym z ważniejszych pracodawców w regionie Ostrołęki — zarówno w czasach PRL-u, jak i dziś. • Przyczynił się do rozwoju przemysłu przetwórczego w regionie, a także współpracy ze środowiskiem rolniczym (dostawy żywca). • Modernizacje i restrukturyzacja zakładu miały też wpływ na dostosowanie infrastruktury przemysłowej oraz standardów produkcji spożywczej w regionie. Ten ciekawy film na pewno przybliży Wam historię zakładu: https://www.youtube.com/watch?v=p38JViJFOAw

Historia Zakładów Przemysłu Mięsnego w Krakowie Początki (lata 20. i 30. XX wieku) Korzenie Zakładów Przemysłu Mięsnego w Krakowie (ZPM Kraków) sięgają 1924 roku, kiedy to na obrzeżach ówczesnego Krakowa, w rejonie Rybitw, magistrat miejski zatwierdził projekt budowy nowoczesnej rzeźni miejskiej. Inwestycja była odpowiedzią na dynamiczny wzrost ludności oraz potrzebę unowocześnienia systemu zaopatrzenia miasta w mięso i przetwory. W 1927 roku zakład rozpoczął działalność jako Miejska Rzeźnia i Targ Zwierzęcy. Był to jeden z najnowocześniejszych obiektów tego typu w ówczesnej Polsce: • posiadał mechaniczne urządzenia uboju, • chłodnie amoniakalne, • własną kotłownię parową, • wydzielone hale rozbioru. W okresie międzywojennym zakład szybko zyskał uznanie kupców, restauratorów i mieszkańców miasta, stając się podstawowym źródłem surowca mięsnego dla Krakowa i okolic. Okres wojenny i powojenny (1939–1949) W czasie II wojny światowej rzeźnia została przejęta przez niemiecką administrację okupacyjną. Zakład pracował intensywnie, często w warunkach skrajnego niedoboru i reglamentacji. Mimo trudności udało się utrzymać podstawową infrastrukturę zakładu. Po wojnie, w 1946 r., obiekt znalazł się pod zarządem miejskim, a w 1949 r., w ramach ogólnokrajowej nacjonalizacji przemysłu spożywczego, został przekształcony w Państwowe Zakłady Przemysłu Mięsnego w Krakowie. Rozwój w czasach PRL (1950–1989) Lata powojenne wiązały się z dużymi inwestycjami i rozbudową zakładu. Wprowadzono nowe linie produkcyjne, które umożliwiały: • masową produkcję wędlin, • konserw mięsnych, • przetworów podrobowych. W latach 60. zakład był jednym z kluczowych producentów żywności w Małopolsce. Powstała także dobrze rozpoznawalna marka wędliniarska „Krakowska”, która stała się jednym z symboli lokalnej tradycji kulinarnej. W latach 70. zakład osiągnął szczyt rozwoju: • zatrudniał ok. 1800 pracowników, • posiadał własną bazę transportową, • eksportował przetwory m.in. do NRD, Czechosłowacji i ZSRR, • zbudował zakładową szkołę zawodową i zaplecze socjalne. Jednocześnie zakład borykał się z typowymi problemami gospodarki centralnie sterowanej: niestabilnymi dostawami surowców, przestarzałym sprzętem i brakiem funduszy na modernizację. Transformacja ustrojowa i kryzys (1990–2004) Po 1989 r. ZPM Kraków stanęły przed trudnym procesem dostosowania do gospodarki rynkowej. Zmieniono wówczas nazwę na Zakłady Przemysłu Mięsnego w Krakowie S.A., a przedsiębiorstwo poddano powolnej komercjalizacji. Największe wyzwania: • konkurencja firm prywatnych, • konieczność spełnienia nowych norm sanitarnych UE, • odpływ doświadczonych pracowników, • rosnące koszty modernizacji. W latach 90. przeprowadzono kilka etapów restrukturyzacji: • zamknięto najstarszą część rzeźni, • ograniczono eksport, • sprzedano część nieruchomości. Jednocześnie wprowadzono nowe technologie i rozpoczęto produkcję marek premium inspirowanych tradycyjnymi recepturami krakowskimi. Okres integracji europejskiej (2004–2015) Przystąpienie Polski do UE stało się kluczowym momentem dla zakładu. W latach 2003–2008 przeprowadzono szeroko zakrojoną modernizację: • zmodernizowano hale produkcyjne, • wdrożono systemy HACCP i ISO, • unowocześniono chłodnie i magazyny, • zakupiono nowe linie pakujące MAP i vac-seal. ZPM Kraków zaczęły ponownie eksportować produkty, tym razem na rynki zachodnie. Ugruntowano także pozycję marki w regionie dzięki rozbudowie sieci sklepów firmowych. Nowoczesne Zakłady Przemysłu Mięsnego (2015–obecnie) Po 2015 r. firma przeszła kolejny etap transformacji, wpisując się w trend łączenia tradycji z nowoczesnością. Wprowadzono: • produkty premium oparte na tradycyjnych recepturach małopolskich, • krótkie serie rzemieślnicze, • wędliny naturalne bez dodatków chemicznych, • ekologiczne linie BIO. Jednocześnie zakład zainwestował w: • automatyzację pakowania, • robotyzację części linii ubojowej, • odnawialne źródła energii (panele PV, odzysk ciepła), • platformę e-commerce z dostawą do domu. ZPM Kraków dzisiaj Obecnie Zakłady Przemysłu Mięsnego w Krakowie funkcjonują jako nowoczesne przedsiębiorstwo średniej wielkości, łączące: • 100-letnią tradycję, • silną pozycję rynkową, • produkcję certyfikowaną i zgodną z normami UE, • lokalne dziedzictwo kulinarne, • innowacyjne technologie. Marka cieszy się wysoką rozpoznawalnością w Małopolsce i na południu Polski, a część produktów trafia na rynki europejskie.

Historia Centrali Importowo-Eksportowej Artykułów i Przetworów Pochodzenia Zwierzęcego "Animex" Początki (1951–1980) 1. Powstanie i charakter działalności w PRL (1951–1989) 1.1. Założenie i status przedsiębiorstwa • Centrala Importowo-Eksportowa Artykułów i Przetworów Pochodzenia Zwierzęcego "Animex" została utworzona decyzją rządu w 1951 roku. • Funkcjonowała jako państwowe przedsiębiorstwo handlu zagranicznego (PTHZ), podległe bezpośrednio Ministerstwu Handlu Zagranicznego PRL. • Jej zadaniem było koordynowanie eksportu polskiego mięsa, wędlin, tłuszczów i przetworów pochodzenia zwierzęcego oraz import wybranych komponentów i technologii nieosiągalnych w kraju. 2. Eksport – fundament działalności Animexu w PRL 2.1. Eksport do krajów Zachodu • W latach 60. i 70. Animex był jednym z nielicznych podmiotów w PRL, który prowadził szeroki handel z Zachodem, głównie z: o Stanami Zjednoczonymi (kluczowy rynek od 1964 r.), o Wielką Brytanią, Szwecją, RFN, Francją i Kanadą. • Produkty Animexu, szczególnie szynka konserwowa "Krakus", stały się towarem eksportowym o dużym prestiżu. W USA „Polish Ham” sprzedawano w sieciach supermarketów takich jak Safeway, A&P czy Kroger. • Eksport mięsa i wędlin był strategiczny dla pozyskiwania dewiz (walut wymienialnych), niezbędnych dla całej gospodarki PRL. 2.2. Eksport do krajów RWPG • Poza rynkami zachodnimi, Animex eksportował także do ZSRR, NRD, Czechosłowacji, Węgier i Bułgarii, choć z niższym zyskiem walutowym. • Współpraca w ramach RWPG (Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej) była oparta na wymianie barterowej (mięso w zamian za surowce lub maszyny). 2.3. Skala i znaczenie eksportu • W latach 70. Animex odpowiadał za ok. 70% eksportu przetworów mięsnych z Polski. • Zakłady produkcyjne współpracujące z Animexem znajdowały się m.in. w Ełku, Morlinach, Starachowicach, Ostrołęce, Szczecinku i Suwałkach. • W okresie 1975–1980 przychody dewizowe z eksportu produktów Animexu przekraczały setki milionów dolarów rocznie – to czyniło firmę jednym z głównych źródeł dochodów w walutach wymienialnych dla Skarbu Państwa. 3. Marki i produkty eksportowe 3.1. Krakus – symbol jakości PRL za granicą • Marka Krakus została stworzona przez Animex w latach 60. z myślą o eksporcie. • Sztandarowym produktem była szynka konserwowa Krakus Polish Ham, produkowana w systemie hermetycznym, sterylizowana i konfekcjonowana w puszkach eksportowych. • W USA, Kanadzie i Wielkiej Brytanii stała się synonimem jakości i polskiej tradycji kulinarnej – często była pierwszym kontaktem cudzoziemców z „polskim smakiem”. • Reklamowano ją jako “The Authentic Polish Ham” – co w latach 70. było wyjątkowym osiągnięciem marketingowym dla kraju zza żelaznej kurtyny. 3.2. Inne linie produktów • Poza szynką Krakus, Animex eksportował: o konserwy drobiowe i wieprzowe, o smalec i tłuszcze zwierzęce, o białka mięsne do przemysłu spożywczego, o skóry i podroby przetworzone, o produkty przetworzone do gastronomii okrętowej i wojskowej. • W kraju marka Krakus była luksusowym towarem – dostępna głównie w sklepach dewizowych Pewex i Baltona. 4. Innowacje technologiczne i modernizacja produkcji 4.1. Standardy jakości i kontrola weterynaryjna • Aby sprostać wymogom eksportowym, Animex wdrożył w latach 70. systemy kontroli jakości oparte na normach amerykańskich USDA i brytyjskich DEFRA. • Każda partia eksportowa przechodziła kontrole mikrobiologiczne i sensoryczne – co było ewenementem w gospodarce planowej PRL. • W zakładach produkcyjnych zainstalowano pierwsze w Polsce autoklawy ciśnieniowe i linie pasteryzacji ciągłej. 4.2. Współpraca technologiczna z Zachodem • Animex współpracował z duńskimi i niemieckimi producentami sprzętu masarskiego, m.in. Handtmann, Beehive i Laska. • Importowano urządzenia do rozbioru, chłodnictwa i pakowania próżniowego, co znacznie poprawiło trwałość i jakość produktów eksportowych. • W latach 80. zaczęto wdrażać technologie zamrażania szokowego oraz pakowania w atmosferze ochronnej (MAP) – rozwiązania, które dopiero dekadę później stały się standardem w Europie. 4.3. Kadry i know-how • Pracownicy Animexu często uczestniczyli w stażach i szkoleniach zagranicznych, szczególnie w Danii, Holandii i USA. • Firma była jednym z pierwszych polskich przedsiębiorstw, które inwestowały w nauki o żywności i biotechnologię mięsną, współpracując z Instytutem Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego w Warszawie. 5. Rola w gospodarce PRL i społeczeństwie 5.1. Eksport jako „źródło dewiz” • Animex był uznawany przez Ministerstwo Handlu Zagranicznego za „eksportera strategicznego”, podobnie jak Polimex, Ciech czy Baltona. • Dzięki eksportowi mięsa państwo uzyskiwało cenne dolary, które przeznaczano m.in. na import technologii, leków i surowców energetycznych. • W szczytowym okresie (ok. 1978–1980) Animex dostarczał do budżetu ponad 10% wszystkich wpływów dewizowych z eksportu artykułów spożywczych. 5.2. Wizerunek i znaczenie społeczne • W PRL-u marka Krakus była symbolem luksusu i eksportowego sukcesu Polski Ludowej. • W latach 80. szynka Krakus stała się też przedmiotem sentymentu wśród Polonii amerykańskiej, szczególnie w Chicago, Detroit i Nowym Jorku. • Dzięki temu po 1989 roku marka Krakus utrzymała rozpoznawalność i została włączona do oferty nowoczesnego Animex Foods. Transformacja i rozwój (1980–1999) • W 1983 roku dawną Centrala została przekształcona – powstała spółka Animex Eksport Import Sp. z o.o. (9 lutego 1983 • Dnia 12 maja 1994 roku spółka została przekształcona w spółkę akcyjną – Animex S.A.. • W dniu 29 czerwca 1995 roku akcje Animex zostały dopuszczone do obrotu publicznego na Warszawska Giełda Papiery Wartościowe. • W 1992 roku zarejestrowano markę Morliny – stała się ona jednym z rozpoznawalnych produktów w Polsce w segmencie wędlin. • W 1999 roku strategicznym inwestorem Animex został Smithfield Foods – znany amerykański producent mięsa. Ekspansja i konsolidacja (2000–2015) • W roku 2000 powołano spółkę Agri Plus, która rozwijała zaplecze surowcowe dla Animex – w duchu idei „od pola do stołu”. • W 2002 roku marka Berlinki została zarejestrowana – kolejny produkt z portfolio firmy. • W 2013 roku Animex oraz Smithfield zostały częścią grupy WH Group (wchłonięcie Smithfield przez chińską grupę Shuanghui/WH Group). • Firma rozwijała inwestycje modernizacyjne: w latach 2017-2019 nabyła i uruchomiła zakłady produkcyjne w Kutnie i Daszynie (m.in. zakład drobiarski). Wdrożenia technologiczne i działania operacyjne (2015-2024) • Animex był aktywny w obszarze usprawnienia łańcucha dostaw, systemów zarządzania produkcją (MPS/MRP) oraz działań logistycznych. • Firma podkreślała znaczenie pracowników i wartości takich jak uczciwość, współpraca, odpowiedzialność – co wskazywano jako klucz do utrzymania pozycji lidera. Najnowsze zmiany i integracja (2025) • W dniu 2 czerwca 2025 roku nastąpiła formalna fuzja podmiotów – Animex Holding przejął m.in. Agri Plus i został przemianowany na Animex Foods. • Cel tej konsolidacji: uproszczenie struktur organizacyjnych, zwiększenie efektywności operacyjnej, integracja produkcji surowców, uboju mięsa, przetwórstwa oraz logistyki – mówiąc w skrócie: wzmocnienie modelu „od pola do stołu”. Kluczowe marki i linie produktów • Krakus – jedna z najstarszych marek w portfolio, znana w kraju i za granicą. • Morliny – marka wędlin bardzo popularna w Polsce, o szerokiej gamie produktów. • Berlinki – kolejna marka w portfolio skupiona na produktach gotowych i wędlinach. Znaczenie dla rynku i podsumowanie • Animex Foods jest dziś największym producentem mięsa w Polsce — zarówno wieprzowiny, drobiu, jak i przetworów mięsnych. • Firma od początku działalności kładła duży nacisk na eksport — co było istotne szczególnie w epoce PRL. • Dzięki inwestorowi strategicznemu (Smithfield → WH Group) firma miała dostęp do zagranicznych technologii, standardów i know-how. • Konsolidacja w 2025 roku może być postrzegana jako krok w kierunku jeszcze większej obecności na rynku i wzmocnienia pozycji konkurencyjnej.

Zawsze w przypadku Al jest komunikat, że podane informacje mogą być błędne. Dlatego wiele pracy należy włożyć w końcowe pracowanie tekstu.

Przypominam, iż niebawem zamykam listę zapisów na nasze przyszłoroczne kalendarze.

Łatwo się wszystko krytykuje, ale wpierw warto dokładnie zapoznać się z treścią tematu. Ta pozycja jest o tyle ciekawa, że eksperymentalnie, łącznie z ilustracjami, została wygenerowana przez komputer (zresztą widać to po ilustracjach). Może wydawać się sztampowa, ale taki jest właśnie temat przewodni tego artykułu. Ja opracowałem plan i założenia techniczne - reszta poszła. Później tylko poprawki stylistyczno - korekcyjne, trochę merytorycznych. Moim zdaniem opracowanie jest zgodne z tematem, choć może trochę przynudzać z uwagi na ogromną ilość opisywanej dziczyzny. Drugim eksperymentem będzie opracowanie książki pt.: Dziczyzna na polskim stole - od tradycji do smaku. Tutaj ju trzeba było przygotować cały plan i scenariusz opracowania, z podaniem wszelkich szczegółów. Książka będzie mała ok. 50 stron i zaraz po jej wydruku, zostanie umieszczona na forum, w celach "naukowo-badawczych". Zobaczymy jakie będą opinie naszych "recenzentów".

Nie czytaj tego i opracuj coś lepszego.Będę Ci bardzo wdzięczny.

Co chcesz sprawdzać? Wy nic prawie nie piszecie, nie mówiąc już o jakichkolwiek artykułach, więc ja muszę działać.

Korzystałem z pomocy komputera. Autorką jest Aldona Lebioda, ja tylko robię korektę techniczną.