Maxell

Chyba sie nie zrozumieliśmy. Po prostu w licytacjach biorą często udział ludzie, którzy wcześniej np. witali sie serdecznie z innymi uczestnikami zlotu, itd. Mój wpis nie dotyczył i nie dotyczy w jakimkolwiek stopniu osób organizujących zloty. Poza tym, jeszcze raz podkreślam, że moja wiedza w tym zakresie jest na pewno o wiele większa od Twojej, więc niech pozostanie, jak napisałem.

To, że Ty nie znasz takich osób, to jeszcze nie świadczy o tym, iż ich nie ma. Jeśli coś takiego piszę na forum, to na pewno mam ku temu solidne podstawy. Poza kuligiem było, jest i będzie organizowanych wiele innych spotkań. Atmosfera na spotkaniach jest z zasady dość specyficzna i nie wszyscy (czasem) w pełni zdają sobie sprawę z tego, w czym uczestniczą. Zresztą niejednokrotnie już o tym pisałem i nie ma sensu się powtarzać. Mireczku tylko spokojnie i rozważnie.

Z tego co wiem, na razie autor wstrzymał tłumaczenie książek, gdyż zajęty jest interesami i przygotowaniami do powrotu do Polski. Obiecał mi, że tak, czy tak, książki zostana przetłumaczone na polski.

Poczytaj: "B. 78. Ogólne niedostateczne związanie plastra. Ogólne niedostateczne związanie ukrojonego plastra kiełbasy parzonej jest odchyleniem tego samego rodzaju, którego szczególnym przypadkiem jest niedostateczne zespolenie kostek surowca tłuszczowego z pozostałymi częściami farszu wędlinowego. Tak rozległe zmiany strukturalne są raczej typowe tylko dla wędlin krojonych. Prawie nigdy nie stwierdza się ich po pokrojeniu parzonych wędlin kutrowanych. Niedostateczne związanie plastra wędlin mielonych o grubości rzędu 2—3 mm jest dowodem zbyt słabego zespolenia ze sobą poszczególnych kawałków surowców zasadniczych. Przypadkowe i niewielkie siły mechaniczne rozrywają z tego powodu plaster na mniejszym lub większym obszarze. Już nawet podczas krojenia plaster tych wędlin pęka wzdłuż granic poszczególnych kawałków surowca. Kawałki te — podobnie jak kostki surowca tłuszczowego — mogą również całkowicie z plastra wypadać. W krańcowym przypadku zmianom niedostatecznego związania towarzyszyć może zwiotczenie konsystencji oraz wzmożona przesuwalność poszczególnych kawałków rozdrobnionego mięsa (patrz rozdział B.66). Niebezpieczeństwo obniżenia oporności mechanicznej na rozryw plastra kiełbas parzonych jest szczególnie duże, gdy: O farsz, przeznaczony na lepiszcze, jest zbyt wykutrowany; O w farszu tym zbyt mało jest rozdrobnionych elementów ścięgnistych; O mięso bydlęce użyte do produkcji będzie zbyt mocno poprzerastane złogami łoju; O pokrojone mięso użyte do produkcji będzie odznaczać się dużą niestabilnością struktury koloidalnej, a więc, gdy pochodzić będzie od zwierząt, poddanych ubojowi w przejściowym okresie zmiany paszy lub w okresie niedyspozycji zdrowotnej różnego pochodzenia; O pokrojone mięso przed użyciem do produkcji było zbyt długo przechowywane w danych warunkach cieplnych, a więc, gdy użyto do pro­dukcji mięsa o zbyt zaawansowanych autolitycznych zmianach poubojowych; O zbyt dużą część zestawu surowcowego lub też całkowitą jego ilość stanowi mięso zamrożone, szczególnie lepszych jakości i dłużej przecho­wywane; O w czasie mechanicznego rozdrobnienia podniosła się znacznie temperatura mięsa; O lepiszcze było zbyt krótko mieszane na mieszarce z pozostałą częścią pokrojonego mięsa; O nadzianie farszu w osłonkę było zbyt słabe (luźne); O natychmiast po ukończeniu wędzenia nie poddano kiełbas obróbce cieplnej; O obróbka cieplna zniszczyła w zbyt dużym zakresie wyjściową strukturę koloidalną farszu, tj., gdy wzrost temperatury batonów był zbyt wolny, temperatura dogrzania zbyt wysoka, a okres jej oddziaływania zbyt długi; O obróbka cieplna była zbyt słaba, tj., gdy kiełbasy nie uparowano należycie. Analiza wymienionych okoliczności wskazuje, że u podstaw zbyt małej oporności mechanicznej plastra wędliny leżą przede wszystkim zaburzenia w zakresie wodochłonności mięsa, ściślej, zaburzenia w procesie pęcznienia i stabilności utrzymania wody, wchłoniętej w jego układ koloidalny. Nie bez znaczenia w tym zakresie są również nieprawidłowości w procesie powstawania glutyny, tego — obok skoagulowanych cieplnie pozostałych białek — podstawowego spoiwa poszczególnych części plastra kiełbasy. W zależności od przepuszczalności osłonki wędlinowej temu rozluźnieniu mechanicznej struktury towarzyszyć może nadmierna lub niedostateczna czy też zupełnie niezmieniona soczystość masy wędlinowej. Zmienionej wodochłonności bądź też aktualnemu uwodnieniu, które to zmiany uzewnętrzniają się słabym związaniem, towarzyszyć może oczywiście różnie zaznaczona tendencja do obniżenia wydajności produkcyjnej. Stosunkowo duża różnorodność przyczyn, dających ten sam efekt technologiczny nadmiernego spadku oporności mechanicznej plastrów kiełbasy, daje wprawdzie wzrost natężenia cech wadliwej struktury w przypadku zbieżnego oddziaływania, ale jednocześnie utrudnia w znacznym stopniu wskazanie przyczyny sprawczej w danym konkretnym przypadku produkcyjnym. Pomocą w tym zakresie mogą być co najwyżej inne objawy, wyróżniki i sprawdziany, które jednocześnie charakteryzują jakość źle związanej wędliny. Przytoczone w tabeli ze­stawienie jest próbą konfrontacji tych właśnie skorelowanych ze sobą różnych motywacji niezadowalającej struktury. Niedostatecznie trwała struktura mechaniczna masy kiełbas parzonych nie wpływa wprawdzie zasadniczo na ich przydatność spożywczą, ale w przypadku większego nasilenia ograniczyć może dyspozycyjność wędlin lub też zdyskwalifikować je w ogóle jako towar. W przypadku średniego nasilenia zmiany wędlina może być ewentualnie przeznaczona do spożycia na ciepło. Gdy rozluźnienie jej struktury jest jednak zbyt wielkie, kiełbasa powinna być ponownie przerobiona i najlepiej stanowić jeden ze składników zestawu surowcowego wędlin podrobowych. Tego rodzaju następstwa omawianych odchyleń jakości są spowodowane całkowitą niemożnością usunięcia ich z wędliny po zakończeniu procesu produkcyjnego. Fakt ten uwypukla tym bardziej rolę i potrzebę właściwego doboru środków zaradczych. Dobierając je, trzeba zdawać sobie sprawę, że nietrwałość struktury mechanicznej kiełbas parzonych jest następstwem zaburzeń przede wszystkim wodochłonności mięsa. Wynika z tego, że poważna część zabiegów zapobiegawczych przypominać będzie te, które są stosowane do ochrony przed pozostałymi następstwami tej samej właściwości, a więc przed pomarszczeniem osłonki, zwiotczeniem konsystencji oraz przed nadmierną bądź niedostateczną soczystością kiełbas (patrz rozdziały: B.63, B.66, B.80 i B.81). Wśród tych zabiegów następujące zasługują na specjalną uwagę. O Do składowania w mroźni z późniejszym przeznaczeniem na produkcję kiełbas parzonych przeznaczyć należy głównie mięso bydlęce gorszej jakości. Zamrożonego mięsa nie używać do produkcji kiełbas mielonych (krojonych) lub też dodawać tylko w ilości o uprzednio skontrolowanym skutku technologicznym. O Mięso, które w czasie kutrowania utraciło zdolność wiązania już wchłoniętej wody, tj. farsz ulegający odpęcznieniu już w czasie kutrowania nie może być używany na lepiszcze wędlin krojonych. Obserwacje praktyczne wskazują na celowość kutrowania mięsa o nie dość dobrym wiązaniu wchłoniętej wody bez wstępnego przesolenia. Mięso takie należy kutrować bez dodatku wody dotąd, aż będzie letnie i dopiero wów­czas solić i dodawać lód lub wodę. O Na farsz przeznaczyć jak najbardziej ścięgniste elementy wyrębowe zarówno z tuszy bydlęcej jak i świńskiej i pochodzące możliwie od zwierząt starszych. O Ten sam skutek zapewnia dodatek (ok. 5%) ugotowanych i na młynku koloidalnym zhomogenizowanych skórek świńskich. O Mięso bydlęce, a przede wszystkim ta jego część, która będzie krojona w kawałki, powinno być dostatecznie odtłuszczone. O Do produkcji bądź peklowania przeznaczać mięso ciepłe lub należycie wychłodzone, lecz nie później niż 24—48 godzin po uboju. O Nie przedłużać peklowania azotanowego ponad czas potrzebny do ukończenia przemian barwnikowych. Czas tego peklowania należy więc regulować stosownie do rodzaju mięsa, jego wstępnego rozdrobnienia i warunków cieplnych peklowni. O Do mechanicznego przygotowania farszu na wędliny parzone stosować sprawne narzędzia, tj. takie, które nie miażdżą i nie rozgrzewają go w wyniku zwiększonego tarcia. O Farsz kiełbasiany kutrować z dodatkiem białka, które nie jest składnikiem mięśni (proszek z chudego mleka, proszek jajeczny, mąka sojo­wa, koncentraty lub izolaty białka sojowego, albumina lub ostatecznie plazma krwi). O Z zastrzeżeniem, wynikającym z aktualnych postulatów ustawodawstwa żywnościowego, przeanalizować możliwość stosowania skrobi i wielofosforanów jako dodatku do farszu. O Wędzenie gorące i obróbka cieplna powinny być wykonywane w jednym ciągu zabiegów bez jakichkolwiek przerw i zwłoki. O W czasie obróbki cieplnej przestrzegać zasad, ustalonych dla poszczególnych gatunków wędlin i dostosowanych do danych warunków technicznych przetwórni. B. 79. Galareta pod osłonką i w innych miejscach batonu. Okoliczności i miejsca, w których gromadzi się w batonie mniej czy więcej zżelowana galareta wykazują dużo podobieństwa z etiologią skupisk wytopionego tłuszczu (patrz rozdział B.82). Galaretę tę tworzy glutyna, która skrzepła w wodzie swobodnej, pochodzącej z odpęcznienia farszu mięsnego. Im większe jest stężenie glutyny, a zaawansowanie jej przemian w kierunku wytworzenia glutoz mniejsze, tym galareta jest mniej płynna i bardziej zżelowana. W przeciwnym razie pod osłonką w miejscach nie odpowietrznionych i nie dodzianych oraz. wokół por gromadzi się różna ilość wody. Należyte zrozumienie przytoczonych faktów pozwała na stwierdzenie, że omawiane odchylenie jakości napęcznionych wędlin parzonych jest następstwem zbytniej termohydrolizy skleroprotein oraz odpęcznienia farszu wędliny, a więc zmian fizykochemicznych cząsteczek jego białek, które zachodzą pod wpływem wysokiej temperatury. Jest rzeczą oczywistą, że odpęcznienie białek farszu, które ma miejsce w tych wa­runkach, ukierunkowuje prądy konwekcyjne we wnętrzu batonu i sprzyja gromadzeniu się galarety w określonych miejscach, w których panuje zmniejszone ciśnienie wewnętrzne. Spośród zasadniczych i współdziałających czynników technologicznych, które doprowadzają do tego rodzaju rozfrakcjonowania farszu wędlin parzonych, na podkreślenie w pierwszym rzędzie zasługują: O użycie do produkcji większej ilości mięsa o niedostatecznej wodochłonności, np. mięsa mrożonego; O nadmierny dodatek surowca tłuszczowego, tj. hydrofobnego składnika surowcowego; O przekutrowanie farszu, tj. dodatek wody przekraczający zdolności chłonne mięsa, czyli wyczerpujący nie tylko możliwości elektrostatycznego, ale również w dużym stopniu adhezyjnego jej wiązania; O niedopełnienie jelit farszem, co sprzyja powstaniu prądów konwekcyjnych wody swobodnej i ułatwia ich przepływ między kawałkami su­rowców; O zbyt długie ogrzewanie do zbyt wysokich temperatur w czasie wędzenia i parzenia, co podnosi zarówno efektywność termohydrolizy skle­roprotein jak i rozmiary odpęcznienia pozostałych, tj. nieskleroproteinowych białek farszu. Podobnie, jak w przypadku tłuszczu, lokalne skupiska galarety czy też wody swobodnej nie wpływają bezpośrednio na przydatność spo­żywczą wędlin parzonych. Różnicują one jedynie ich smakowitość i soczystość oraz obniżają przede wszystkim ich oporność na rozkład gnilny. Jest bowiem rzeczą oczywistą, że z uwagi na lokalny wzrost nawodnienia w tych to właśnie miejscach najwcześniej zauważyć można objawy tego rozkładu. Gdy skupiska galarety lub wody lokują się głównie lub przede wszystkim pod osłonką wędlinową i to w dodatku pod osłonką cienkościenną, można spróbować usunąć omawiany błąd przez podsuszenie wędlin. Jest to jednak zabieg, który nie we wszystkich przypadkach może być stosowany z uwagi chociażby na różną specyfikę jakościową poszczególnych gatunków tej grupy wędlin. Z uwagi na dodatkowe ubytki ciężaru, związane z tym straty ekonomiczne oraz ewentualne niebezpieczeństwo niepożądanych zmian enzymatycznych i mikrobiologicznych sprawą dyskusji może być w ogóle w każdym przypadku celowość stosowania tego zabiegu. Aby wędliny wolne były od skupisk galarety lub wręcz wody, należy: O przestrzegać prawidłowości technologicznej kutrowania, nadziewania, wędzenia i parzenia; O dodać do farszu w czasie kutrowania preparaty białka zwierzęcego (proszek mleczny, proszek jajeczny, albumina krwi) lub roślinnego (naj­częściej mąka sojowa, koncentraty lub izolaty białka sojowego); O stosować dodatek wielofosforanów w czasie kutrowania; O stosować do farszu dodatki skrobiowe...." Reszta tutaj: /topic/11177-część-ii-wędliny-parzone-technologiczne-odchylenia-jakości-i-przeciwdziałanie/

Dzisiejszym solenizantkom, Wszystkiego Najlepszego. https://www.youtube.com/watch?v=4YMvJltQ9x8

Już wszystko w komplecie. Dzięki Frapio.

Gonzo, wszystkiego najlepszego.

Na potrzeby portalu wedlinydomowe.pl opracował Maxell

SPIS TREŚCI (dla potrzeb wyszukiwarek) ROZDZIAŁ I. ZARZĄDZENIE Nr 376 MINISTRA PRZEMYSŁU SPOŻYWCZEGO I SKUPU Z DNIA 19. 12. 1957 r. W SPRAWIE KLASYFIKACJI W SKUPIE ZWIERZĄT RZEŹNYCH – 7 Trzoda chlewna – 8 Krowy i woły – 10 Jałówki – 11 Buhaje, byczki i wolce – 11 Młodzież – 12 Cielęta – 12 Konie – 13 Owce – 14 Kozy – 15 ROZDZIAŁ II. NORMY RESORTOWE NA MIĘSO W PÓŁTUSZACH – 16 Półtusze wieprzowe – 16 Wołowina w półtuszach i ćwierciach – 18 Cielęcina w tuszach – 20 Baranina w tuszach – 21 Konina w ćwierćtuszach – 22 ROZDZIAŁ III. KLASYFIKACJA MIĘSA BEZ KOŚCI NA PRZETWORY Z MIĘSA ROZDROBNIONEGO – 24 Tabela klasyfikacyjna wieprzowiny bez kości – 26 Tabela klasyfikacyjna wołowiny bez kości – 27 Tabela klasyfikacyjna cielęciny bez kości – 28 Tabela klasyfikacyjna baraniny bez kości – 29 ROZDZIAŁ IV. WSKAŹNIKI ROZBIORU TUSZ WIEPRZOWYCH, WOŁOWYCH, CIELĘCYCH, BARANICH ORAZ PÓŁTUSZ WIEPRZOWYCH ZDEKOMPLETOWANYCH – 32 Tablice rozbioru tusz wieprzowych – 32 Tablice rozbioru półtusz wieprzowych zdekompletowanych – 32 Tablice rozbioru ćwierćtusz wołowych – 32 Tablice rozbioru ćwierćtusz cielęcych – 33 Norma uzysku części zasadniczych z rozbioru półtusz wieprzowych zdekompletowanych, bez głów, nóg przednich i ogonów – 33 Norma uzysku części zasadniczych z rozbioru półtusz wieprzowych zdekompletowanych, bez szynek, nóg tylnych i ogonów – 33 Norma uzysku części zasadniczych z rozbioru półtusz wieprzowych zdekompletowanych, bez głów, szynek nóg przednich i tylnych oraz ogonów – 34 Norma uzysku części zasadniczych z rozbioru półtusz wieprzowych zdekompletowanych, bez szynek, łopatek, nóg przednich i tylnych, ogonów – 34 Norma uzysku części zasadniczych z rozbioru półtusz wieprzowych zdekompletowanych bez głów, nóg przednich i tylnych, szynek, łopatek oraz ogonów – 35 Orientacyjne średnie wskaźniki uzysku elementu z rozbioru ćwierćtusz wołowych – 36 Orientacyjne średnie wskaźniki uzysku mięs drobnych z wykrawania ćwierćtusz wołowych – 36 Normy uzysku części zasadniczych z rozbioru tusz cielęcych – 37 Średnie wskaźniki uzysku mięs drobnych z wykrawania tusz cielęcych – 38 Normy uzysku części zasadniczych z rozbioru tusz baranich – 38 Średnie wskaźniki uzysku mięs drobnych z wykrawania tusz baranich – 38 ROZDZIAŁ V. NORMA RESORTOWA WĘDLINY I WYROBY WĘDLINIARSKIE. PEKLOWANIE I SOLENIE SUROWCÓW – 39 Wstęp – 39 Ogólne warunki peklowania i solenia surowców do produkcji wędlin i wyrobów wędliniarskich – 39 Peklowanie mięsa bez kości na przetwory z mięsa rozdrobnionego – 42 Peklowanie i solenie elementów na wędzonki – 44 Solenie tłuszczu drobnego i słoniny – 50 Solenie i peklowanie podrobów, skórek, mięs krwawych i ścięgien – 50 Solenie i peklowanie krwi, surowicy, plazmy, czerwonych ciałek krwi i włóknika – 52 ROZDZIAŁ VI. ZARZĄDZENIE Nr 75 MINISTRÓW: HANDLU WEWNĘTRZNEGO ORAZ PRZEMYSŁU SPOŻYWCZEGO I SKUPU Z DNIA 1. 7. 1958 r. W SPRAWIE ASORTYMENTU WĘDLIN, WYROBÓW WĘDLINIARSKICH I KASZANEK PRZEZNACZONYCH NA ZAOPATRZENIE RYNKU – 53 Zarządzenie nr 14 prezesa Zarządu Głównego CRS „Samopomoc Chłopska” z dnia 15. 7 . 1960 r. w sprawie asortymentów wędlin i wyrobów wędliniarskich produkowanych przez małe zakłady masarskie spółdzielni i związków zrzeszonych w CRS „Samopomoc Chłopska” – 55 ROZDZIAŁ VII. OBOWIĄZUJĄCE RECEPTURY NA WĘDZONKI, WĘDLINY I WYROBY WĘDLINIARSKIE – 56 Wędzonki – 56 Szynka wędzona z kością – 56 Szynka tylna sznurowana wędzona (z części szynki) – 57 Szynka tylna sznurowana wędzona (z całej szynki) – 57 Szynka przednia bez kości sznurowana wędzona (z części łopatki) – 57 Szynka przednia bez kości sznurowana wędzona (z całej łopatki) – 58 Szynka tylna gotowana sznurowana – 58 Szynka tylna gotowana prasowana – 59 Szynka przednia bez kości prasowana lub sznurowana gotowana – 59 Bekon wędzony (środkowy) – 60 Szynka cielęca gotowana – 60 Rolada cielęca gotowana – 61 Polędwica wędzona – 61 Baleron wędzony – 62 Baleron gotowany – 62 Żeberka wędzone – 62 Boczek wędzony – 63 Boczek gotowany – 63 Słonina wędzona – 63 Słonina paprykowana – 64 Kiełbasy trwałe i półtrwałe, wędzone i surowe – 64 Salami – 64 Kiełbasa węgierska wędzona – 64 Kiełbasa polska wędzona – 65 Metka wędzona – 65 Kiełbasy trwałe i półtrwałe, pieczone lub parzone – 66 Kabanosy – 66 Kiełbasa myśliwska pieczona sucha – 66 Kiełbasa jałowcowa pieczona podsuszana – 66 Kiełbasa limanowska pieczona podsuszana – 67 Kiełbasa tuchowska pieczona podsuszana – 68 Kiełbasa rzeszowska pieczona – 68 Kiełbasa krakowska parzona lub pieczona sucha – 68 Kiełbasa żywiecka parzona lub pieczona podsuszana – 69 Kiełbasa ukraińska parzona podsuszana – 69 Kiełbasa kujawska parzona podsuszana – 70 Kiełbasa litewska parzona lub pieczona podsuszana – 70 Kiełbasa podhalańska parzona lub pieczona podsuszana – 71 Kiełbasa bałtycka parzona lub pieczona podsuszana – 71 Kiełbasa piwna parzona lub pieczona podsuszana – 72 Kiełbasy nietrwałe średnio lub grubo rozdrobnione – 72 Kiełbasa czosnkowa parzona – 72 Kiełbasa zwyczajna parzona – 73 Kiełbasa krakowska parzona – 73 Kiełbasa cytrynowa parzona – 74 Kiełbasa szynkowa parzona – 74 Kiełbasy nietrwałe drobno rozdrobnione – 75 Serdelki parzone – 75 Kiełbasa parówkowa parzona – 75 Parówki parzone – 75 Kiełbasa serdelowa cielęca parzona – 76 Kiełbasa serdelowa parzona – 76 Mortadela parzona – 77 Mortadela cielęca parzona – 77 Kiełbasy nietrwałe surowe – 78 Kiełbasa biała surowa – 78 Wędliny z mięsa wieprzowego (wiejskie) – 78 Kiełbasa wieprzowa wiejska – receptura zasadnicza – 78 Kiełbasa wieprzowa wiejska – receptura zastępcza I – 79 Kiełbasa wieprzowa wiejska – receptura zastępcza II – 79 Kiełbasa mazurska wiejska – receptura zasadnicza – 80 Kiełbasa mazurska wiejska – receptura zastępcza – 80 Salceson wiejski krwisty – 81 Wędliny z mięsa wołowego – 81 Kiełbasa bieszczadzka – 81 Kiełbasa szynkowa wołowa – 82 Polędwica wołowa wędzona – 82 Polędwica wołowa łososiowa – 83 Szynka wołowa gotowana – 83 Szynka wołowa wędzona – 83 Rolada wołowa gotowana – 84 Kiełbasa żuławska pieczona – 84 Serwolatka miękka – 85 Serwolatka pieczona – 85 Salcesony – 86 Salceson włoski – 86 Salceson brunszwicki – 86 Salceson ozorkowy – 87 Salceson czarny – 88 Salceson czarny pomorski – 88 Salceson podrobowy – 89 Salceson mazowiecki – 90 Kiszki – 90 Kiszka pasztetowa – 90 Kiszka pasztetowa z manną – 91 Kiszka wątrobiana – 91 Kiszka podgardlana – 92 Kiszka łódzka – 92 Kiszka krwista – 93 Kiszka kaszana wyborowa – 93 Kiszka kaszana popularna jęczmienna lub gryczana – 94 Kiszka krwista z ryżem – 94 ROZDZIAŁ VIII. NORMA RESORTOWA NA TOPIENIE TŁUSZCZÓW ZWIERZĘCYCH SPOŻYWCZYCH – 96 Wydajność tłuszczów topionych w kotłach otwartych – 98 ROZDZIAŁ IX. WSKAŹNIKI UZYSKU JELIT I KRWI ORAZ NORMY ZUŻYCIA OSŁONEK PRZY PRODUKCJI WĘDLIN I WYROBÓW WĘDLINIARSKICH – 99 Wskaźniki uzysku jelit z jednej sztuki żywca – 99 Wskaźniki uzysku krwi – 99 Normy zużycia osłonek przy produkcji wędlin i wyrobów wędliniarskich – 99 ROZDZIAŁ X. WYKAZ CEN MIĘSA W PÓŁTUSZACH, MIĘSA W ELEMENTACH, TŁUSZCZÓW ORAZ WĘDLIN I WYROBÓW WĘDLINIARSKICH - 102 Spis treści wykonał qba-69

Bez osobistych wycieczek. Albo konkrety, albo temat w koszu.

Dobrze jest czasem coś poczytać. /topic/11814-elementarz-domowego-masarza/?p=435468

SPIS TREŚCI (dla potrzeb wyszukiwarek) Wędliny bezosłonkowe - receptury Wyszczególnienie – Strona: Receptura / Schemat procesu produkcji – wymagania szczegółowe Szynka wieprzowa gotowana bez tłuszczu bezosłonkowa – 1 / 34 Luncheon – meat bezosłonkowy – 2 / 33 Szynka i łopatka mielona bezosłonkowa – 3 / 31 Kiełbasy: litewska, mortadela, parówkowa, serdelowa, śniadaniowa, zwyczajna popularna bezosłonkowe – 4 / 32 Pieczeń krwista – 5 / 35 Pieczeń kurpiowska – 6 / 36 Pieczeń puławska – 7 / 37 Pieczeń wiejska – 8 / 39 Pieczeń rybnicka – 9 / 38 Klops krwisty – 10 / 40 Klops niekrwisty – 11 / 41 Klops podrobowy – 12 / 42 INSTRUKCJA – Wędliny bezosłonkowe. Proces produkcyjny – 13 Zarządzenie PN-39/74 Naczelnego Dyrektora Centrali Przemysłu Mięsnego z dnia 20 maja 1974 r. – A-1 Spis treści wykonał qba-69 Na potrzeby portalu wedlinydomowe.pl opracował Maxell

Przyjemnego pobytu i całej masy wspomnień.

Gdzie wypoczywacie?

Lista chętnych na płytki technologiczne z zakresu szynkowarzenia, wyrobów w osłonkach barierowych, oraz produkcji konserw: 1. jacekjul 2. davido31 3. karolszymczak 4. mario 5. Jojo 6. Gwizdek 7. Chudziak 8. Maad 9. ANNAM 10. Pools 11. JaGra 12. dzzd1 13. Krzysiek S 14. Dorka 15. nestor 16. Baca 17. Ulalka 18. anerka 19. Bialyn 20. marderm 21. Lukaszezg 22. makarcz 23. waldero 24. kotunia 25. kwlj 26. Robak56 27. Franko 28. Wiesiekm 29. Wujaszek Tom 30. gontek 31. greg04 32. zetes 33. Wiesław_65 34. romk 35. @hana 36. dyzio 37. luciola5 38. andrzej k 39. pokemon15 40. EAnna

Lista chętnych na płytki technologiczne z zakresu szynkowarzenia, wyrobów w osłonkach barierowych, oraz produkcji konserw: 1. jacekjul 2. davido31 3. karolszymczak 4. mario 5. Jojo 6. Gwizdek 7. Chudziak 8. Maad 9. ANNAM 10. Pools 11. JaGra 12. dzzd1 13. Krzysiek S 14. Dorka 15. nestor 16. Baca 17. Ulalka 18. anerka 19. Bialyn 20. marderm 21. Lukaszezg 22. makarcz 23. waldero 24. kotunia 25. kwlj 26. Robak56 27. Franko 28. Wiesiekm 29. Wujaszek Tom 30. gontek 31. greg04 32. zetes 33. Wiesław_65 34. romk 35. @hana 36. dyzio 37. luciola5

Jak na razie nie widać jakiegokolwiek zwiększenia ruchu w kontaktach z Panem S mimo wrzucenia, w ostatnim czasie, sporej ilości bardzo ciekawych materiałów. Niestety, sporo osób wchodzi tutaj tylko po to, by pobrać unikatowe pliki, co potwierdzają m.in. statystyki pobrań, jak i korespondencja ze mną, dotycząca udostępnienia haseł i dostępu. Wydaje mi się, że czas zacząć chronić nasze zasoby. Na początek poproszę Vtec'a, by sprawdził, czy można ograniczyć pobieranie z naszego forum jakiegokolwiek materiału wyłącznie do osób zarejestrowanych i takich, które mają na koncie napisanych co najmniej np. 20 merytorycznych (!) postów. Ponadto, mogę już chyba poinformować, iż wystąpiłem (po dokonaniu stosownych - wysokich - opłat) do Rzecznika Patentowego RP z wnioskiem o ochronę naszych znaków słowno - graficznych. Dość "bujania się" leserów na nasze konto.

Na potrzeby portalu wedlinydomowe.pl opracował Maxell

SPIS TREŚCI (dla potrzeb wyszukiwarek) Spis norm i dokumentów I. Zarządzenie PN-19/60 dyr. CPMs. w sprawie receptur na konserwy w szkle – 4 II. Receptury na konserwy w opakowaniach szklanych – 6 III. Zarządzenie PN-40/59 dyr. CPMs. w sprawie zatwierdzenia normy scalonej na konserwy w opakowaniach szklanych – 44 IV. Norma scalona na konserwy w opakowaniach szklanych – 45 V. Zarządzenie PN-58/60 dyr. CPMs. w sprawie zatwierdzenia resortowej normy czynnościowej. – Konserwy w opakowaniach szklanych. Proces produkcyjny – 96 VI. Norma czynnościowa na produkcję konserw w opakowaniach szklanych – 97 Spis asortymentów konserw w opakowaniach szklanych: Lp. Wyszczególnienie (Szyfr) – Strona: Receptura / Wymagania jakościowe / Proces produkcyjny 1. Wieprzowina we własnym sosie (404) – 6 / 48 / 113 2. Wołowina we własnym sosie (407) – 8 / 51 / 115 3. Golonka wieprzowa w galarecie (601) – 10 / 54 / 117 4. Głowizna wieprzowa (624) – 12 / 57 / 120 5. Boczek z grochem (552) – 14 / 60 / 122 6. Baranina z ryżem (553) – 16 / 62 / 124 7. Żeberka wieprzowe w kapuście (555) – 18 / 64 / 126 8. Baranina z fasolą (560) – 20 / 67 / 128 9. Potrawka cielęca z ryżem (563) – 22 / 69 / 130 10. Flaki wołowe w rosole (604) – 24 / 71 / 132 11. Płucka na kwaśno (625) – 26 / 73 / 134 12. Gulasz podrobowy (628) – 28 / 75 / 136 13. Flaki po poznańsku (632) – 30 / 77 / 138 14. Flaczki cielęce (633) – 32 / 79 / 141 15. Gulasz podrobowy z pęczakiem (561) – 34 / 81 / 143 16. Pasztet popularny (501) – 36 / 83 / 145 17. Pasztet popularny pomorski (502) – 38 / 85 / 147 18. Pasztet luksusowy (503) – 40 / 87 / 149 19. Smalec domowy (510) – 42 / 89 / 151 20. Smalec domowy z cebulą (511) – 42 / 89 / 151 21. Smalec domowy z przyprawami (512) – 42 / 89 / 151 Spis treści wykonał qba-69

Z tego co czytam, to Koledze Hrypa chodzi o kiełbasę białą. To jest jedyna kiełbasa, która robi się inaczej. Mięsa nie peklujemy, tylko po rozdrobnieniu, mieszamy z woda, sola i przyprawami. Kiełbasa praktycznie do natychmiastowego spożycia.

Na potrzeby portalu wedlinydomowe.pl opracował Maxell