Andyandy

tak, tak wannie, ach ten brak okularów nie przeszkadza tak bardo. ( gorzej jest jak przyszyte palce bez czucia wciskają klawisze klawiatury - wtedy można się pośmiać )

ponieważ nie należy peklować w wanie. A tak poważnie, do peklowania są przeznaczone odpowiednie naczynia umożliwiające użycie odpowiedniej ilości solanki. 0,4 / 1 kg więc solanka musi pokryć wypełnienie pomiędzy wyrobami i przykryć surowiec czyli z wyboru wychodzi naczynie kształcie walca. Przy innych naczyniach jest to nie możliwe.

i pod lekkim przykryciem solanki. Biorąc pod uwagę ilość peklowanego mięsa i i ilość zalewy odpowiada 4% do 5 % zalewy i luzem 'pływające mięsko. Wszystko się zgadza, ale nie za bardzo. Problem stanowią bakterie i drobnoustroje. Chociaż dla mięska słoność i itd wychodzi tak samo, to dla niechcianych bakterii limit wody do ilości solanki znacznie przeszkadza rozwojowi. Tu jest ten właściwy problem. mniejsza ilość solanki większe stężenie, mniej bakterii i odpowiedni smak. Podobnie jest z wędzeniem. Często pekluję "na sucho' i rzeczywiście jest inny smak inne przechowanie itd. Owszem można peklować na różne sposoby typowo pod "smak" olewając technologię przetwórstwa. tylko należy spełnić kilka podstawowych warunków. czystość naczyń, wody, pozyskanie odpowiednie surowca, warunki przechowywania itd itp.Jeszcze należy zastanowić się nad podstawowym słowem - czystość co oznacza. I tu jest temat wielu niepowodzeń, czyli jak zachować odpowiednie warunki sanitarne podczas produkcji. Maxell temat rzeka, szukaj chętnego do wykładów, ponieważ ważne i mało poruszane. .

"BAJKA" nawet kornik może się pomylić

Ponieważ rozkład temperatur wymusza pewne wielkości i długości. Temperatura gazów spada bardzo szybko w miarę rozszerzania się i odległości od źródła ciepła. Straty to: wypromieniowanie energii cieplnej, wymiana energii, wtórna wymiana, rozproszenie energii cieplnej. itd.

Jeżeli już ma powstać wędzenia z kanałem, kanał powinien mieć jak największą średnicę i nie powinien być dłuższy niż 80 cm.

Jeden z dużej ilości bubli zachwalanych w necie. Może to jest prototyp fajki wodnej, też dymi. Jestem ciekaw pod jaką nazwą sprzedaje "zioło" A tak poważnie jest szereg producentów wpadajacych na pomysł jak zarobić i produkują sprzęt bez wiedzy o zasadach jego pracy.

Nie rób dziury w dachu tylko tuż pod dachem. Popatrz na forum. Będziesz miał dużo mniej problemów. Zacznij przeglądać forum i czytać ułatwisz sobie wiele spraw.

Możesz jedną warstwę zdjąć.

Szukasz odpowiedzi, a jak otrzymujesz wtedy stawiasz swoje racje. Nie wiem czego oczekujesz, ale dobra rada, przejdź na chipsy będzie łatwiej. Dla Ciebie jest ważna podpowiedź, która tobie pasuje. Otrzymałeś szereg podpowiedzi, ale żadna nie pasuje do ton wędzonek jakie już przerobiles.

Podaj czas osuszania i wędzenia. Sprawdź dymogenerator czy prawidłowo pracuje. Zlikwiduj ten śmieszny kominek i zrób kilka otworów po bokach przy samej górze. Kominki tego typu są pułapką i powodują bardzo dużą wilgotność wewnątrz komory. Duża komora i zapewne dużo jednorazowo wędzisz. Problem jest z odpowiednim odprowadzeniem wilgoci.

Ługani - otwory wystarczą, co do stropu lej! Przecież strop nie będzie obciążony i powinien wytrzymać wszystko. Zostaw tylko wystający kawałek rury dymnej z tego stropu. Ponad 1,5 centymetra.

Szamot użyty do dużego paleniska może być ponieważ nie nagrzeje się. To jest prawie taka sama cegła jak zwykła czerwona. Gorzej jest z kosztami i odpowiednią spoiną, która też kosztuje. Pod względem termicznym wytrzymałościowym jest bez znaczenia co zastosujemy, ponieważ wędząc nie osiągamy wysokich temperatur. Małe palenisko z szamotu już jest problemem i to jest be! Przy dłuższym wędzeniu powstają pułapki jak brak dymu , kwaśne, śmierdzące smołą, żółty dym itd. Rury ceramiczne szamotowe są produkowane jako wodo i kwasoodporne, natomiast cegła szamot jako wkład termiczny już ma problem z wilgocią. Przy gwałtownym podniesieniu temperatury para wodna ze względu na dużą gęstość cegły - małe pory, może doprowadzić do spękania spoiny lub uszkodzenia szamotu, pęknięcia. Czerwona cegła porowata z dużymi porami łatwiej sobie radzi z odprowadzeniem pary wodnej, jest tania i niczym w wędzarni szamotowi w wytrzymałości termicznej nie ustępuje. Łatwo się muruje zwykłą zaprawą cementową. Czy cegła ma odporność 800 czy 1300 w wędzarni nie ma znaczenia ponieważ nie przekraczamy 470 st. Jak pisałem wędzenie jest sztuką opalania. I tego należy się trzymać.

Dlatego deflektor jest umieszczony 20 cm nad otworem dymnym i pozsiada podwójną blachę. Nie tylko seperuje od bezpośredniego żaru, ale rozprowadza równą temperaturę po komorze powodując równomierne wędzenie bez potrzeby przekładania wędzonek. Rozpraszając gorące gazy dodatkowo obniża temperaturę, bez wydzielania skroplin ( pary ). Płyta betonowa 10 cm nad paleniskiem również zabezpiecza przed zbytnim nagrzaniem się stropu paleniska. Skromne przysłowiowe dwa polanka żarzące się nie są w stanie rozgrzać dużego paleniska więc nie ma mowy o przypaleniu tłuszczu nawet podczas dopiekania. Minimalne straty ciepła przy takim rozwiązaniu, pozwala z niewielkiej ilości żaru ogrzać dużą wędzarnię zużywając mało drzewa. Ocieplona komora pozwala na wędzenie w każdych warunkach. Regulowane otwory dymne ustalają ciąg całej konstrukcji w zależności od potrzeb. Uważam, że tego typu wędzarnia jako klasyczna i amatorska jest najlepszym rozwiązaniem. Jest zbliżona do rozwiązań stosowanych w wędzarniach wiejskich. Jako przykład mogę podać film "U Pana Boga w ogródku" tylko tam wchodziło się po wyroby na drabinkę. Polski wschodni zakątek prostych ludzi, ale wędzarnia super i wiedzą co dobre. Jak wiedza nie przekona to folklor nauczy.

Możesz zrobić z blachy. Wełnę sobie daruj. Jeżeli ma być izolowane dodaj tylko osłonę z drugiej blachy w odległości 6 do 8 cm. Palenisko musi być duże. Zrób rysunek z wymiarami.

Znajdź gdzie napisałem o "murzynkach" Jednak sam sprawdź zawartość WWA|.

Możesz wiedzieć w czym chcesz możesz opalać asfaltem i zrobić całość z szamotu. Nie moja sprawa. Ja uważam inaczej i część forumowiczów praktycznie się już przekonała ile kłopotu jest z szamotem. Jedziesz na kozie czyli blacha i szamot. Twój wybór bo to jest tak praktyczne, w/g mnie jak blaszane majtki. Moje opracowanie nie poleca szamotu i to jest wyłączne moje zdanie do mojego projektu i nie masz prawa na zmiany i poprawki. Napisz na temat budowy i wędzarnia i tam wcielaj własne praktyki, a od moich porad trzymaj się daleko. Jak dotąd zmieniłem dużo na forum. Tylko użytkownicy mojego projektu mogą się wypowiedzieć i ich ocena zawsze bedzie właściwa.

Energetyka, ciepłownictwo wykorzystuje najlepsze materiały, a kominy owszem mają rury szamotowe i wykonane są inną technologią. W wędzeniu proces spalania musi być pod tym względem najgorszy, im gorszy tym lepszy w pozyskaniu dymu. Dlatego tematu nie ma i nie będzie. Nie ten kierunek zainteresowania. Jedynym źródłem jest WD. Obudowa paleniska wędzarni w tym wypadku z szamotu nie może kumulować i oddawać ciepła, nie może powodować bezwładność termiczną. Zbyt dobry materiał. To jest podstawowy powód.

Materiały częściowo pochodzą z "BUDUJESZ. info"

Materiały budowlane Cegła klinkierowa jest w stu procentach naturalnym produktem. Powstaje z mieszaniny gliny i piasku, którą po wyrobieniu i uformowaniu wypala się w temperaturze powyżej 1000°C Właściwości klinkieru Dzięki składnikom, z jakich jest wytwarzany oraz procesowi obróbki, klinkier (cegła klinkierowa) posiada bardzo korzystne cechy. Do zasadniczych zalicza się: - trwałość, - wytrzymałość (na uderzenia, ściskanie), - mrozoodporność, - odporność na działanie innych czynników atmosferycznych, - przez wiele lat nie potrzebuje żadnej konserwacji, - świetnie łączy się z innymi materiałami budowlanymi (drewnem, kamieniem, metalem, szkłem…), - bogactwo kolorów, wielkości i kształtów, - walory estetyczne. [ cegła klinkierowa posiada dużą gęstość i twardość, nie jest materiałem elastycznym i nie nadaje się do budowy paleniska wędzarniczego w bezpośrednim kontakcie z wysoką temperaturą. Szybka zmiana temperatury może powodować pęknięcia cegły. ] Cegły dziurawki mogą być klasy 3,5, klasy 5, a także 7,5. Mają zatem stosunkowo niską wytrzymałość na ściskanie. W związku z tym zalicza się je do wyrobów ceramicznych zwykłych, a nie licowych. Cegły licowe mają w zupełnie inny sposób wykończone powierzchnie boczne i równocześnie ich wytrzymałość mechaniczna na ściskanie jest większa niż dla cegły dziurawki. Istotnym parametrem w tego typu materiale budowlanym jest współczynnik przewodzenia ciepła. Producenci podają, że zazwyczaj wynosi on 0,40-0,60 W/mK. Ze względu na odporność na mróz cegły dziurawki dzielimy na: • mrozoodporne – zachowują pierwotny stan techniczny i nie ulegają uszkodzeniom (po 20 cyklach zamrażania), które mają wpływ na zmianę ich właściwości podczas eksploatacji, • nieodporne na mróz – powstają nieodwracalne defekty, zmieniające parametry cegły dziurawki. Zastosowanie Cegła dziurawka to przede wszystkim dobre właściwości izolacyjne. W związku z tym, że wolne przestrzenie wypełnione są powietrzem cegła dziurawka jest popularnym i świetnym izolatorem. Dzięki temu chętnie projektujemy ściany, wykorzystując to, a nie inne rozwiązanie (dobra izolacyjność akustyczna). Chodzi tutaj głównie o ściany działowe, ale także elementy osłonowe. Cegła dziurawka może stanowić osłonę zarówno ścian warstwowych jak i lekkich stropów Kleina. Kupno dziurawki to również inwestycja w przypadku prac pomocniczych, ponieważ bardzo często wykorzystuje się ją przy obmurówkach czy wypełnianiu otworów. - Cegła ceramiczna – ten niezwykle popularny materiał budowlany otrzymywany jest z glin ilastych, morenowych, wstęgowych, łupków, mułków albo lessów. Wspomagają je piasek kwarcowy lub złom suszarniowy. Składniki są dokładnie mieszane na jednolitą masę, odpowiednio formowane, suszone i wypalane w temperaturze 850 - 1000˚C. Jest materiałem bardzo trwałym, odpornym, uniwersalnym i atrakcyjnym pod względem wyglądu. [ Bardzo dobry i uniwersalny materiał do budowy paleniska wędzarniczego. Cegła ceramiczna pełna, bardzo szybko oddaje wilgoć z powodu dużej porowatości, jest dobrym izolatorem i szybko oddaje ciepło. Nie powoduje dużej bezwładności termicznej podczas regulacji temperatury spalania.] - Cegła wapienno-piaskowa - powstaje z mieszaniny zmielonego piasku kwarcowego (ponad 90% masy) i wapna palonego (ok. 8% masy) z małą ilością wody. Całość składników formuje się pod ciśnieniem w podwyższonej temperaturze (autoklawitacja), dzięki czemu następuje silne zespolenie krzemionki z wapnem (tworzą się krzemiany wapna), a z czasem następuje reakcja, w wyniku której powstaje węglan wapnia. Atutem tego materiału jest duża wytrzymałość mechaniczna, mrozoodporność i przystępna cena, gdyż jest tańsza w produkcji od cegły ceramicznej. Wykorzystuje się ją do murowania ścian konstrukcyjnych wewnętrznych i zewnętrznych, ścianek działowych, ogrodzeń, licowania elewacji. - Cegła szamotowa – jest doskonała do wykładania palenisk kominka czy pieca. W procesie wypalania uzyskuje bowiem bardzo wysoką wytrzymałość, co zapobiega jej pękaniu oraz sprawia, że jest ognioodporna. Produkcja i zastosowanie cegieł szamotowych - wypaleniu gliny ogniotrwałej (szamotu), - wymieszaniu zmielonej gliny ogniotrwałej z surowo zmieloną plastyczną gliną, - zaformowaniu materiałów, - wypalaniu w wysokiej temperaturze (jest to zazwyczaj temperatura ponad 1300°C). W taki sposób przeprowadzona produkcja powoduje, że cegłom szamotowym nie zagrażają wahania temperatur. Co to oznacza w praktyce? Cegły szamotowe wykazują dużą odporność na zmiany temperatury w krótkim czasie. Przede wszystkim dzięki tej właściwości są jednym z najpopularniejszych materiałów ogniotrwałych w budownictwie. Chodzi tutaj zarówno o budownictwo mieszkaniowe jak i znacznie bardziej wymagające [ zastosowanie w budowie paleniska wędzarniczego może spowodować zbyt dużą bezwładność cieplną, a właściwości termiczne szamotu popoprawiają sprawność spalania, która jest niepożądana podczas wytwarzania dymu wędzarniczego. Zastosowanie szamotu wymaga konstrukcji suchych. Szamot posiada dużą gęstość i źle oddaje wilgoć. ] Murowanie W związku z pełnionymi przez cegły szamotowe niezwykle ważnymi funkcjami samo murowanie także oparte jest na określonych wytycznych. Przede wszystkim wyroby szamotowe powinny być pozbawione jakichkolwiek uszkodzeń, które mogłyby wpłynąć na obniżenie ich parametrów odpornościowych i wytrzymałościowych. Ponadto powinny być pozbawione kurzu i tłustych zanieczyszczeń. Do łączenia wyrobów wykorzystuje się specjalną zaprawę – zaprawę szamotową. Nie zawiera ona dodatkowych środków wiążących, jeżeli łączenie jest skutkiem jej spieczenia w temperaturze 900°C. W przypadku niewystępowania takiej temperatury w piecu zaprawę się rozrabia. Co to oznacza? Do zaprawy dodaje się roztwór wody i szkła wodnego sodowego lub cement(najczęściej portlandzki). Tego typu dodatki znacznie poprawiają właściwości wiążące zaprawy szamotowej. W zależności od tego, który z dodatków wybierzemy, musimy w określonym przez producenta czasie zużyć zaprawę. Wynika to z braku po określonym czasie właściwości wiążących. Zaprawę stosujemy tylko i wyłącznie do łączenia wyrobów szamotowych. Spoina powinna mieć grubość 2-3 mm. Należy również pamiętać przy murowaniu, aby zabezpieczyć budowane mury ogniowe przed wodą i uszkodzeniami. Jest to bardzo ważne, ponieważ cegła szamotowa nie jest „odporna na wodę”. Cegły szamotowe są zatem niezwykle popularnym rozwiązaniem ogniotrwałym. Należy zaznaczyć, że szamot, który kiedyś służył głównie do produkcji okładzin w piecach kaflowych, w chwili obecnej jest odkrywany na nowo – klosze z masy szamotowej jako ciekawe rozwiązanie współczesnych projektantów wnętrz. Cement jako hydrauliczne spoiwo mineralne, jest bardzo popularnym i powszechnie stosowanym materiałem w budownictwie. Powstaje z surowców mineralnych takich, jak margiel, wapień i glina, które są wypalane na klinkier w piecu cementowym. Potem jest mielony z gipsem, który spełnia rolę regulatora czasu wiązania. Cement stosuje się do przygotowywania zapraw cementowych, cementowo-wapiennych i betonu. To on łączy większość materiałów budowlanych. Odmiany cementu - Cement portlandzki – najczęściej używany jest do przygotowania betonów wykorzystywanych przy konstrukcjach zbrojonych stropów, nadproży, słupów. - Cement portlandzki wieloskładnikowy – wykorzystywany jest do przygotowanie zapraw murarskich i tynkarskich, betonów podkładowych. - Cement hutniczy – ma dużą odporność na działanie siarczanów i kwasów humusowych, co daje możliwość używania go tam, gdzie panuje podwyższona agresywność, najczęściej do fundamentów. - Cement glinowy – charakterystyczne dla niego jest szybki przyrost wytrzymałości w pierwszych dniach po użyciu, podwyższona odporność na działanie wyższych temperatur. Może być stosowany podczas betonowania zimą. - Cement pucolanowy – ma dużą odporność na szkodliwe wpływy środowiska kwaśnego. Ma podobne zastosowanie, jak cement hutniczy. Dodatkowo wykorzystuje się go do zapraw i tynków w dolnych częściach budynków. - Cement z dodatkiem kamienia wapiennego – z takimi dodatkami o jasnej barwie stosowany jest do sporządzania zapraw i betonów barwionych.

Włóż miskę od małego grlla lub inna blachę i na próbę przepal . Jak będzie odpowiadać Masz problem rozwiązany.

Komora w zasadzie może być z ocynku. Paleniska raczej nie. Drewno nie ma aż takiej temperatury żeby spowodować silne utleniania cynku. W tej ilości co dostanie się do wędlin tylko uzupełni baroki pierwiastka. Oczywiście po długiej eksploatacji warstwa zniknie. Kiedyś wszystkie stoły do obróbki mięsa były z ocynku. Dzisiaj blachy ocynk sprowadzane z Chin różnią się technologia wykonania i tu jest problem. Liczy się rozwiązanie i prostota, konstrukcji która w praktyce skutecznie wedzila wyroby.

Robi się troszkę ciepło, a czy będzie cieplej!

Skoro stopnie "te" nie są warte, to co mogą być warte "te" sześć czynników. Życie składa się z drobnostek i zapewniam, że każdy zwraca uwagę i robi jakąś korektę wedzac. Dla jednych jest umiejętność dla drugich praktyka. Myślenie ma przyszłość.

A jeżeli pomiar był robiony jednym termometrem? Wynik był podobny, to już daje podstawy do myślenia. Nie ma żadnych czarów i sposobów, czysta fizyka.