Maxell

To są zasady ogólne, które podałem na liczne prośby poszukujących odpowiedzi forumowiczów. Resztę powinny załatwić przepisy i receptury szczegółowe, których zatrzęsienie na stronie i forum.

Może to się komuś przyda: http://moto.wp.pl/kat,1035801,title,Odszkodowanie-za-uszkodzenie-samochodu-na-nieodsniezonej-drodze,wid,16242351,wiadomosc.html

OGÓLNE ZASADY PRODUKCJI KIEŁBAS NIEPODSUSZANYCH Wyrób kiełbas niepodsuszanych, do których należą prawie wszystkie rodzaje kiełbas parzonych średnio, grubo i drobno rozdrobnionych, wymaga wykonania następujących czynności produkcyjnych: peklowania, rozdrabniania, kutrowania, mieszania., przygotowania i napełniania osłonek, osadzania, wędzenia, parzenia, zraszania, studzenia, magazynowania. Peklowanie. Do wyrobu wszystkich kiełbas tej grupy mięso drobne jest peklowane na sucho oddzielnie w poszczególnych klasach jakościowych mieszanką składającą się z 99,4 kg soli (NaCl) i 0,6 kg nitrytu (NaN02) czyli peklosolą, lub mieszanką soli i saletry w proporcjach określonych dziale peklowanie. Na 100 kg mięsa zużywa się obecnie 1,8 do 2,1 kg mieszanki peklującej. Peklowanie prowadzi się przez 48 godzin w temperaturze 4 - 6°C w naczyniach odpornych na działanie soli. Do solenia tłuszczu drobnego lub słoniny oraz skórek, ścięgien używa się soli w ilości 2 kg na 100 kg surowca, przy czym powinien on być użyty do produkcji nie później niż w ciągu 3 dób od chwili nasolenia. Podroby pekluje się w solance zgodnie z wymaganiami dla danego asortymentu. Rozdrabnianie. Wszystkie rodzaje mięsa peklowanego oraz drobny tłuszcz rozdrabnia się w wilku (maszynce do mięsa) przy zastosowaniu odpowiednich siatek zgodnie z przepisem (recepturą) dla każdego asortymentu. Skórki i ścięgna ugotowane w niewielkiej ilości wody i lekko przestudzone rozdrabniane są w wilku przez siatkę o średnicy oczek 2 mm. Kutrowanie. Składniki rozdrobnione w wilku kutruje się średnio przez 10 - 15 minut z dodatkiem rozdrobnionego lodu lub zimnej wody w ilości 30 - 60% w stosunku do masy kutrowanego surowca. Ilość kutrowanych składników zależy od asortymentu i wynosi w grupie kiełbas średnio i grubo rozdrobnionych 10 - 50% użytego surowca. Składniki kiełbas drobno rozdrobnionych są przeważnie wszystkie kutrowane. Podczas kutrowania dodaje się resztę soli oraz wszystkie, dobrze rozdrobnione przyprawy. W przypadku produkcji wędlin sposobem domowym, musimy kuter zastąpić; albo kilkukrotnym zmieleniu przez siatkę o najmniejszych oczkach przeznaczonego do kutrowania mięsa, albo wykorzystania do tego celu domowego miksera. W przypadku użycia miksera, z uwagi na jego wysokie obroty, należy uprzednio zmielone mięso mieszać z wodą (zimną) i dodawać stopniowo do naczynie gdzie jest miksowane. Zabieg miksowania powinien trwać krótko, gdyż w przeciwnym razie znacznie podniesie się temperatura miksowanego mięsa, co może wpłynąć negatywnie na jego właściwości wiążące. Mieszanie. Składniki mięsne średnio i grubo rozdrobnione oraz tłuszcz po dodaniu do nich kutrowanego mięsa miesza się aż do otrzymania dobrze związanej, jednolitej masy, w której wszystkie składniki są równomiernie rozprowadzone. Czas mieszania w mieszarkach szybkoobrotowych wynosi ok. 10 minut, a w mieszarkach wolnoobrotowych - 20 minut. Jeśli podczas kutrowania mięso nie związało całej ilości wody, należy dodać jej resztę w czasie mieszania mięsa średnio i grubo rozdrobnionego i mieszać tak długo, aż zostanie ona całkowicie wchłonięta, po czym dodaje się wykutrowaną masę. W grupie kiełbas niepodsuszanych drobno rozdrobnionych masa mięsna zostaje wymieszana w kutrze. Przygotowanie i napełnianie osłonek. Wymieszaną masą mięsną napełnia się jelita. Sposób formowania kiełbas, jak również rodzaj jelita, musi być zgodny z przepisami. Jelita należy napełniać ściśle, zwracając uwagę, aby kiełbasy nie pękały podczas odkręcania. Kiełbasy w jelitach cienkich wieprzowych należy odkręcać na odcinki określonej długości, pozostawiając je w naturalnym połączeniu. Kiełbasy w osłonkach sztucznych lub naturalnych o dużej średnicy (kątnice) należy przewiązywać dwa razy wzdłuż, robiąc jednocześnie pętelkę do zawieszania, oraz w poprzek w odstępach co 4 - 5 cm. Jelita sztuczne i kątnice po napełnieniu należy nakłuć cienką igłą. Osadzanie. Uformowane kiełbasy zawieszone na kijach wędzarniczych osadza się w specjalnym pomieszczeniu przez 30 - 60 minut. Wędzenie. Kiełbasy po osadzeniu wędzi się na gorąco w uprzednio ogrzanej wędzarni. Czas wędzenia zależy od średnicy kiełbas i wynosi średnio 90 - 50 min. Produkt w czasie wędzenia powinien uzyskać charakterystyczną jasno- lub ciemnobrązową barwę. Temperatura wewnątrz kiełbas pod koniec wędzenia powinna wynosić około 40°C. Parzenie. Uwędzone kiełbasy parzy się w komorach parowych lub kotłach. Parzenie powinno trwać tak długo, aż osiągnie się wewnątrz kiełbas temperaturę 68°C. Czas parzenia w temperaturze 70 - 75°C zależy od średnicy kiełbas i stopnia rozdrobnienia zawartej w nich masy. Kiełbasy grubo rozdrobnione o dużej średnicy wymagają dłuższego czasu parzenia (szynkowa, cytrynowa), który średnio wynosi 90 - 120 minut. Kiełbasy o małej średnicy i dużym rozdrobnieniu (serdelki, parówkowa) wymagają czasu stosunkowo krótszego, tj. 15 - 35 minut. Zraszanie. Parzone kiełbasy w zależności od ich grubości studzi się zaraz po sparzeniu pod prysznicem zimnej wody przez 5 - 1O minut lub przez zanurzenie, aż osiągnie się wewnątrz temperaturę ok. 50°C, a kiełbasy uzyskają jędrną konsystencję. Studzenie. Kiełbasy ostudzone zimną wodą umieszcza się w celu dalszego studzenia w pomieszczeniu o temperaturze ok. 10°C. Jest ono zakończone, gdy osiągnie się wewnątrz kiełbasy temperaturę poniżej 12°C. Kiełbasy po ostudzeniu powinny mieć wydajność zgodną z przepisami. Kiełbasy odkręcane, które jako gotowy produkt występują w parkach, należy po ostudzeniu odpowiednio podzielić. Magazynowanie. Nawet krótkotrwałe magazynowanie wędlin niepodsuszanych powinno odbywać się w pomieszczeniach chłodzonych, najlepiej w temperaturze do 6°C i wilgotności względnej powietrza około 85%. W czasie magazynowania wędliny nie mogą stykać się ze sobą ani dotykać ścian lub podłogi pomieszczenia. Czas magazynowania dla kiełbas drobno rozdrobnionych nie powinien przekraczać jednej doby, a 2 dób dla kiełbas średnio i grubo rozdrobnionych. Porównując proces produkcji kiełbas niepodsuszanych z produkcją kiełbas suszonych i podsuszanych należy wymienić podane poniżej różnice występujące w toku procesu produkcyjnego: Do produkcji kiełbas niepodsuszanych, szczególnie drobno rozdrobnionych, używa się surowców ścięgnistych, których zaletą jest dobre chłonięcie wody, natomiast w produkcji kiełbas suszonych i podsuszanych wykorzystywane jest mięso drobne lepszej jakości (klas wyższych). Kutrowanie surowców w produkcji kiełbas niepodsuszanych prowadzi się z dużym dodatkiem wody. W produkcji zaś kiełbas suszonych i podsuszanych jest odwrotnie. Proces wędzenia wędlin niepodsuszanych jest jednorazowy i krótkotrwały - zazwyczaj w dymie gorącym. Wędzenie natomiast kiełbas suszonych i podsuszanych odbywa się przez dłuższy czas w dymie zimnym lub ciepłym i powtarzane jest, w zależności od asortymentu, dwu- a nawet trzykrotnie. Kiełbasy niepodsuszane po parzeniu poddaje się krótkotrwałemu działaniu zimnej wody, natomiast kiełbasy suszone i podsuszane studzi się wyłącznie powietrzem. Wydajność produkcyjna kiełbas niepodsuszanych jest wyższa lub równa 100%. Kiełbasy suszone i podsuszane zawsze wykazują wydajność niższą. Zasadniczą różnicą charakterystyczną dla tych dwu grup kiełbas jest ich okres trwałości, a w związku z tym czas magazynowania, transportu i przydatności do obrotu. PRZYKŁAD ZASAD PRODUKCJI ASORTYMENTÓW KIEŁBAS NIEPODSUSZANYCH OPARTY O PRODUKCJĘ KIEŁBASY ZWYCZAJNEJ Kiełbasa zwyczajna parzona należy do grupy kiełbas niepodsuszanych drobno rozdrobnionych. Podstawowym surowcem do produkcji tego asortymentu jest wieprzowina klasy II (65%), wołowina klasy I ścięgnista (35%). Proces produkcyjny tego asortymentu, którego przebieg powinien być jak najszybszy, składa się z wymienionych poniżej faz. Rozdrabnianie. Po peklowaniu, które powinno być zgodne ze wskazaniami podanymi w p. 2 niniejszego rozdziału, wszystkie surowce mięsne rozdrabnia się w wilku. Wieprzowinę klasy II rozdrabnia się przez siatkę o średnicy oczek 10 mm, wołowinę klasy I - przez siatkę o średnicy oczek 3 mm. Kutrowanie. Mięso wołowe ścięgniste, kutruje się z dodatkiem 1/3 wody lub lodu. Następnie dodaje się resztę wody i przyprawy. Temperatura końcowa farszu nie powinna przekraczać 15°C. Przyprawy dodane w czasie kutrowania: pieprz naturalny - 0,25 kg, majeranek - 0,10 kg, świeży czosnek - 0,20 kg. Mieszanie. Wszystkie składniki rozdrobnione w wilku i kutrze miesza się w mieszarce do równomiernego rozłożenia składników. Napełnianie. Wymieszaną masą napełnia się ściśle jelita. Kiełbaśnice 32 - 36 mm odkręca się w batony długości 35 - 40 cm i pozostawia w zwojach. Osłonki poliamidowe o średnicy 32 - 36 mm napełnia się do długości 40 - 50 mm i wiąże się przędzą nr 6, formując pętelkę do zawieszania. Osadzanie. Kiełbasy zawieszone na kijach osadza się w przewiewnym pomieszczeniu przez około 40 min do osuszenia powierzchni. Wędzenie. Wykonuje się dymem gorącym o temperaturze 45 - 80°C przez 90 - 11O min do osiągnięcia brązowej barwy batonów. Obróbka termiczna. Kiełbasy parzy się w temperaturze około 76°C przez 20 - 40 minut do osiągnięcia temperatury 68 - 70°C wewnątrz batonu. Kiełbasy w osłonkach białkowych i celofanowych o średnicy 65 - 80 mm przez czas 55 - 75 min. Studzenie. Prowadzi się pod natryskiem zimnej wody przez około 5 min. Chłodzenie. Produkt wychładza się do temperatury poniżej 10°C wewnątrz batonu. Wydajność gotowego produktu. Wydajność kiełbasy zwyczajnej z surowca peklowanego powinna wynosić: dolna 98%, średnia 100%, górna 102%. Autor: Leszek Brochowski Opracował: Maxell

OGÓLNE ZASADY PRODUKCJI KIEŁBAS SUSZONYCH I PODSUSZANYCH. Przy produkcji kiełbas suszonych i podsuszanych używa się mięsa drobnego o odpowiednich klasach jakościowych, zgodnie z recepturą dla danego asortymentu. MIĘSO DROBNE WIEPRZOWE: Powinno pochodzić z półtusz sztuk dorosłych typu mięsnego, dobrze umięśnionych, o ścisłej i jędrnej konsystencji mięsa i tłuszczu. Mięso bez przetłuszczenia śródtkankowego powinno mieć barwę od jasnoczerwonej do czerwonej. MIĘSO DROBNE WOŁOWE: Powinno być ze sztuk dorosłych, ale nie starych, dobrze umięśnionych i nietłustych. Temperatura tusz, z których uzyskujemy mięso drobne do produkcji kiełbas suszonych i podsuszanych, powinna wynosić 2-4 stopnie C. Do produkcji tego typu wyrobów, można używać również mięso drobne rozmrożone z bloków lub uzyskane z wykrawania tusz, półtusz i ćwierci rozmrożonych, pod warunkiem, że nie wykazuje ono ujemnych zmian organoleptycznych, a ilość jego nie przekracza 40% ogólnej ilości surowca przeznaczonego do produkcji. OSŁONKI NATURALNE I SZTUCZNE: Powinny odpowiadać wymaganiom obowiązujących norm przedmiotowych. Nie mogą być podziurawione, uszkodzone, zanieczyszczone, jak również mieć obcych zapachów. Rodzaje osłonek i ich średnice (kalibry) powinny być zgodne z wymaganiami dla poszczególnych asortymentów produkcji. PRZYPRAWY: Pod względem jakościowym powinny być bez zastrzeżeń i używane ściśle według szczegółowych norm czynnościowych określonych w przepisach i recepturach. Przędza wędliniarska nr 3 i 6 oraz szpagat muszą być wykonane z włókien naturalnych. Barwienia zaś, wykonane tylko barwnikami nieszkodliwymi dla zdrowia i nie przenikającymi do produktów. OGÓLNE ZASADY PRODUKCJI KIEŁBAS SUSZONYCH I PODSUSZANYCH: Kiełbasy suszone i podsuszane dzielimy na trzy grupy: 1. Kiełbasy surowe. 2. kiełbasy pieczone. 3. Kiełbasy parzone. Proces produkcyjny w poszczególnych grupach kiełbas wymaga następujących czynności produkcyjnych: Kiełbasy surowe: a. peklowanie na sucho, b. rozdrabnianie, c. kutrowanie, d. mieszanie, e. przygotowanie i napełnianie osłonek, f. wiązanie, zawieszanie, g. osadzanie, h. wędzenie, i. studzenie, j. podsuszanie, k. magazynowanie. Kiełbasy pieczone: a. peklowanie na sucho, b. rozdrabnianie, c. kutrowanie, d. mieszanie, e. przygotowanie i napełnianie osłonek, f. wiązanie, zawieszanie, g. osadzanie, h. wędzenie z pieczeniem, i. studzenie, j. podsuszanie, k. magazynowanie. Kiełbasy parzone: a. peklowanie na sucho, b. rozdrabnianie, c. kutrowanie, d. mieszanie, e. przygotowanie i napełnianie osłonek, f. wiązanie, zawieszanie, g. osadzanie, h. wędzenie ciepłe, i. parzenie, j. studzenie, k. wędzenie zimne, l. podsuszanie, suszenie, m. studzenie, n. magazynowanie. Jak wynika z przedstawionych schematów produkcyjnych, niektóre czynności technologiczne w poszczególnych grupach powtarzają się, co nie znaczy, że wykonywane są analogicznie, gdyż każda grupa ma własną specyfikę produkcyjną szczegółowo określoną dla każdego asortymentu normą czynnościową (instrukcją). PEKLOWANIE: Surowce do produkcji wszystkich trzech grup kiełbas pekluje się na sucho mieszanką peklującą w temperaturze 4-6 stopni C. Mieszanka peklująca składa się z 99,4 kg soli i 0,6 kg nitrytu (azotyn). Jeśli stosujemy sól i saletrę (azotan) to, normy jej użycia na 100 kg surowca mięsnego wynoszą najczęściej: na 100 kg soli warzonej 3-4 kg saletry. W przypadku wędlin podsuszanych oraz grupy wędlin dojrzewających wskazane jest używanie do peklowania mieszanki soli i saletry w podanych wyżej proporcjach. Peklowanie należy przeprowadzać w poszczególnych klasach i rodzajach mięsa przez ok. 48 godz., nie dłużej jednak jak 4 doby. Średnie zużycie mieszanki peklującej wynosi 2,1 – 2,3 kg na 100 kg mięsa drobnego. Dla określonych asortymentów ilość mieszanki peklującej zużytej do peklowania może wykazywać drobne różnice w stosunku do przeciętnej. ROZDRABNIANIE: Składniki surowcowe w ścisłych proporcjach przewidzianych recepturą dla określonego asortymentu rozdrabniane są na wilku (maszynka do mielenia mięsa – przemysłowa) prze odpowiednie siatki. Mięso do produkcji salami najlepiej jest rozdrabniać na krajarce lub ręcznie, gdyż otrzymujemy wtedy lepszy i wyraźniejszy rysunek przekroju w gotowym produkcie. KUTROWANIE: Mięso do kiełbas pieczonych i parzonych, z wyjątkiem kabanosów, jest kutrowane z dodatkiem rozdrobnionego lodu lub zimnej wody w ściśle określonych ilościach. W zależności od asortyment, ilość surowca kutrowanego wynosi 10-40% w stosunku do całej masy surowca przeznaczonego do danej produkcji. Ilość wody dodanej w czasie kutrowania w stosunku do ilości kutrowanego surowca powinna wynosić średnio 20-30%. W czasie kutrowania należy dodać do mięsa przygotowane przyprawy. Przy produkcji kiełbas surowych kutruje się mięso tylko w przypadku produkcji metki, przy czym jest ono kutrowane bez dodatku lodu i wody. Należy więc je kutrować krótko, aby się nie zagrzało. W naszym przypadku, biedaków pozbawionych takiego przydatnego urządzenia jak kuter, nie pozostaje nic innego, jak postępować zgodnie z omawianymi już wielokrotnie na forum i stronce zasadami kilkukrotnego mielenia mięsa przeznaczonego do kutrowania, na siatkach 2-3 mm. Tak przygotowane mięsko mieszamy z odpowiednią ilością zimnej wody lub lodu, dodając niezbędne przypraw i ewentualnie pozostałą ilość soli. MIESZANIE: Mieszanie najlepiej jest wykonywać w mieszarkach próżniowych, wolnoobrotowych, aby w masie mięsnej pozostało jak najmniej powietrza, którego obecność wpływa ujemnie na trwałość i barwę produktu. Ja czasem po wymieszaniu ręcznym, pakuję mięsko do tzw. „waxów”, wypompowuję powietrze i w takiej próżni trzymam masę parę godzin. Mieszamy ręcznie, ale bardzo dokładnie. Czas mieszania (w mieszarce) powinien wynosić ok. 20 minut. W przypadku użycia mieszarek zwykłych lub mieszania ręcznego, należy pamiętać, że najpierw miesza się surowce mniej rozdrobnione, a gdy nabiorą one nieco lepkości (kleistości), dodaje się do nich tłuszcz (o ile przewidziany jest w recepturze), miesza się, a następnie dodaje mięso wykurowane (mielone kilkakrotnie) wymieszane z przyprawami i wodą lub lodem i miesza dalej, aż do uzyskania jednolitej, dobrze związanej masy, w której wszystkie składniki są równomiernie rozprowadzone. PRZYGOTOWANIE I NAPEŁNIANIE OSŁONEK: Napełnianie osłonek wykonujemy przy pomocy nadziewarek (Ew. maszynki do mielenia mięsa z założoną końcówką do napełniania). Przy wkładaniu do nich masy mięsnej, należy zwracać szczególną uwagę, aby powietrze nie dostawało się do masy mięsnej lub w niej nie pozostawało. Do napełniania używamy jelit przewidzianych dla poszczególnych asortymentów zgodnie z przepisami. Jelita przed napełnieniem powinny być przejrzyste, wymoczone i przelane. Jelita napełnione farszem nakłuwa się igłą w miejscach, gdzie pozostało pod osłonką powietrze. WIĄZANIE I ZAWIESZANIE: Po napełnieniu osłonek kiełbasy formuje się zgodnie z wymaganiami przewidzianymi w przepisach – odkręca lub wiąże i zawiesza na kijach wędzarniczych w celu osadzenia i podsuszenia. OSADZANIE I PODSUSZANIE: Uformowane kiełbasy poddaje się osadzeniu w pomieszczeniach nie chłodzonych, przewiewnych i zaciemnionych. Czas osadzania kiełbas pieczonych, parzonych wynosi od 30 minut do 4 godzin, natomiast kiełbasy surowe (salami, polska) należy osadzać przez 1-2 dób. WĘDZENIE: Kiełbasy suszone i podsuszane surowe wędzi się dymem zimnym przez 1-2 dni (metka) lub 4-6 dni (salami), aż do uzyskania przez produkt odpowiedniej, prawidłowej barwy. Kiełbasy pieczone po ukończeniu wędzenia zasadniczego, piecze się w temperaturze 75-90 stopni C. Pieczenie powinno trwać w zależności od rodzaju i grubości kiełbasy 20-40 minut. Pod koniec pieczenia temperatura wewnątrz kiełbasy powinna wynosić 68-70 stopni C. Kiełbasy parzone, w zależności od asortymentu, powinny być wędzone dymem ciepłym 90-150 minut. PARZENIE: Kiełbasy suszone i podsuszane wędzone parzone po uwędzeniu parzy się w zależności od rodzaju i grubości kiełbas, przez 25-100 minut. Pod koniec parzenia temperatura batonów kiełbas powinna wynosić 68-70 stopni C. STUDZENIE: Po upieczeniu lub parzeniu kiełbasy studzi się do temperatury otoczenia ok. 12 godzin powietrzem, w pomieszczeniu suchym, przewiewnym i zaciemnionym. Jego temperatura nie może być wyższa niż 18 stopni C. WĘDZENIE ZIMNE: Wszystkie kiełbasy suszone i podsuszane wędzone parzone wędzi się powtórnie dymem zimnym przez 12-24 godziny. Przy braku możliwości wędzenia na zimno, można kiełbasy te powtórnie wędzić na ciepło przez czas o połowę krótszy od wędzenia na zimno. SUSZENIE I PODSUSZANIE: Kiełbasy o małej wydajności (dużo tracące na wadze podczas całego cyklu produkcji) poddaje się suszeniu. Pozostałe kiełbasy, jeśli po wędzeniu, pieczeniu, parzeniu i powtórnym wędzeniu mają wydajność wyższą od górnej granicy wydajności, są podsuszane w celu doprowadzenia produktu do określonej wydajności. Suszenie i podsuszanie przeprowadzamy w pomieszczeniu suchym, przewiewnym i zaciemnionym, o wilgotności względnej powietrza 75-80% i temperaturze 12-18 stopni C. Podczas suszenia i podsuszania należy sprawdzić za pomocą kiełbas kontrolnych, czy osiągnęły już górną granicę wydajności. Czas suszenia wynosi 2-16 dni. STUDZENIE: Kiełbasy, które po długim wędzeniu osiągnęły wydajność zgodna z przepisami, studzi się w pomieszczeniu suchym i chłodzonym do temperatury poniżej 18 stopni C. Autor: Leszek Brochowski, Opracował: Maxell

Na stronie głównej, w dziale budowa wędzarni jest na pewno co najmniej jedna wędzarnia wykonana w oparciu o szafkę ubraniową.

Romo, poszukaj na stronie głównej (www.wedlinydomowe.pl), gdyż powinna być tam co najmniej jedna wędzarnia z szafki ubraniowej. Może coś sobie jeszcze "zgapisz".

No właśnie, i to jest główny powód takiego stanu rzeczy.

Czy poza tłuszczem zawartym w karkówce nie dawałeś innego?

Mrożenie mięsa w warunkach domowych znacznie różni się od mrożenia przemysłowego, szybkiego w bardzo niskiej temperaturze. Dlatego mięso po rozmrożeniu wyjęte z naszych zamrażarek, różni się znacząco od mięsa rozmrożonego z przemysłowych bloków głęboko zamrożonych. Chodzi głównie o jego właściwości technologiczne przy produkcji kiełbas.

Ależ Kolego, ja Cię doskonale zrozumiałem, ale skorzystałem z okazji i napisałem coś od siebie. Niektórym osobom, zwłaszcza tym, które się zapisują, by potem bez słowa zrezygnować, powinno dać to do myślenia. O ile pamiętam, była kiedyś prośba o wyszukanie na terenie Wielkopolski jakiegoś miejsca odpowiadającego potrzebom SDM. I cisza.

Wbrew pozorom, organizacja każdego kursu to nie jest taka prosta sprawa. Zwykle "przed" jest dużo szumu, a czym bliżej finału, sytuacja zaczyna się komplikować. Proszę pamiętać, że na naszych kursach nie zarabiamy. Ceny, w porównaniu do szkoleń prowadzonych przez inne organizacje, są minimalne i dlatego, aby kurs wyszedł na przysłowiowe "0" ważne jest aby uczestniczył w nim komplet chętnych. Jako, że szkolenia w SDM robimy dla Sióstr i Braci z WB, staramy się aby ceny były zawsze atrakcyjne. Nie wiem czy w przyszłym roku uda się utrzymać wpisowe w kwocie 410 zł za kurs, gdyż wszystko drożeje, a źródła ewentualnych funduszy na dopłaty powoli, ale systematycznie wysychają (o czym piszę często w temacie reklam). W każdym razie gdyby coś się w tym względzie miało zmienić, zostaniecie wcześniej poinformowani.

Pisałem już wcześniej, że prowadzę rozmowy z właścicielami gospodarstwa agroturystycznego k/Kazimierza Dolnego (kilka kilometrów od Lipowej Doliny). Jeśli się dogadamy, to być może już wiosną ruszy następna filia SDM. Nie będzie także większych problemów z przerzuceniem maszyn i urządzeń z poprzedniego miejsca szkolenia. Pozostaje także w odwodzie opcja filii SDM w Bukowinie Tatrzańskiej, ale ostateczne decyzje zapadną pewnie w marcu. Plan kursów na rok 2014 podamy Państwu pewnie jeszcze przed świętami. Czekam na Wasze propozycje kursów tematycznych do przeprowadzenia w przyszłym roku. Wszystko musi być tak zaplanowane, aby nie odwoływać kursów, gdyż wiąże się to z bezsensowym poświęcaniem czasu i energii na ich organizowanie.

Trochę zajmie mi przeszukanie "archiwum" w piwnicy, ale jeśli coś znajdę, to dam znać.

Wiesz ile taki świeżo upieczony Dziadek ma obowiązków??? Gratulacje Wosiu.

Dla ułatwienia zapisów, poniższa lista została "odchudzona" o osoby, do których kalendarze zostały już wysłane. Zapisy na Kalendarze Wędzarniczej Braci rok. 2014 UWAGA: Numer w nawiasie oznacza numer z poprzedniej listy! 1. (9). 2. (16). 3. (18). 4. (19). 5. (43). Pokemon15 6. (44). Pokemon15 7. (45). Pokemon15 8. (46) 9. (47). 10. (48). 11. (49). 12. (57). Zbój Madej 13. (59). Ania27 14. (60). Ania27 15. (61). Ania27 16. (62). Ania27 17. (71). Baca48 18. (72). ludwik 130 19. (73). ludwik 130 20. (74). ludwik 130 21. (139). Pokemon15 22. (140). Pokemon15 23. (146). 24. (147). 25. (150). 26. (151). 27. (152). 28. (164). 29. (165). 30. (168). wlodek2 31. (169). wlodek2 32. (172). 33. (173). 34. (174). 35. (175). 36. (176). 37. (177). 38. (178). 39. (179). 40. (186). 41 (201). 42. (202). 43. (203). 45. 46. 47. 48. 49. 50. (227). 51. (228). 52. (229). 53. (230). 54. (231). 55. (232). 56. (233). 57. (234). 58. (235). 59. (236). 60. (237). 61. (238). 62. (239). Bialyn 63. (240). Bialyn 64. (241). 65. (242). 66. (243). zemat 67. (244). szejk 68. (245). rmir Pozostało jeszcze 55 szt. kalendarzy, zatem serdecznie zapraszamy do zapisów. UWAGA: Numer w nawiasie oznacza numer z poprzedniej listy!

To jest extra Jarku.

Pewnie nie.

Uff i znowu sobotnie sprzątanie.

Kolego, już od kilku dni, czyli od dnia kiedy Jacek wysłał do Ciebie kalendarze, zostałeś usunięty z listy oczekujących. Nie rozumiem więc, czego i gdzie szukasz? Popatrz kilka list do tyłu.

http://tech.wp.pl/kat,1009779,title,Robisz-przelewy-przez-internet-Lepiej-uwazaj-Nowy-wirus-z-Polski,wid,16237176,wiadomosc.html

Gratulacje przekazuję niniejszym autorowi tego smakołyku, Koledze Radkowi.

Jeśli chcecie, aby inna osoba trafiła bezpośrednio do posta zawierającego przepis, u samej góry po prawej, nad okienkiem z postem znajduje się na końcu taki śmieszny znaczek przypominający < . Klikacie na niego i z okienka kopiujecie link bezpośrednio do tego posta. Przykład: /topic/4394-radek-robi/?p=292177

Czternastego dnia odezwij się. Oczywiście odezwij się również wcześniej, gdyby z mięsem lub solanką zaczęło się dziać coś niedobrego.

Nie czytałeś tytułu i podpisu pod recepturą?

Nie martw się na zapas. Jeśli peklowanie się przedłuży, to po prostu po 14 dniach zrobisz nową zalewę. Na razie zapekluj i trzymaj się podanych wcześniej zasad: temperatura, przekładanie, zanurzenie itd.