zemat

Zrobię cały proces.

Teraz ja pomieszam drewno zobaczymy co wyjdzie Mam jabłoń, dąb i wiśnię

Bardzo dobry i mało awaryjny sprzęt tylko rękojeść kleszczy się rozpada (czasami nie łączy) Korzystam z niego ze 3 lata w firmie i trochę się napracuje

co do gorącej wody to masz rację tylko należy pamiętać że to dotyczy porąbanego drewna w całych łupkach mi nie wyszło a jak porąbałem to moment był efekt

Może nie dokładnie się określiłem suche drewno jest dobre do rozgrzania wędzarni i osuszenia powierzchni wędzonej oraz pieczenia, a mokre drewno stosuję wtedy gdy wędzę (nadaje kolor) wody nie używam ponieważ gdy podlewałem wodą to dużo popiołu miałem na kiełbasie. Co do drewna pod wiaty zwróciłbym szczególną uwagę na korę często bywa tak, że pojawia się jakiś kwaskowy zapach podczas wędzenia a nawet na asortymencie wędzonym. Ptaki, koty, psy .... zanieczyszczają drewno a nawet sezonowość magazynowania ma wpływ. Starsze drewno zawsze koruje, świeżo zaciętych nie, o ile nie ma mchu i innych zanieczyszczeń

jutro ja będę robił kiełbasę wiejską i szynkę z nogą

mi się wydaje że to jest stały problem "pierwszaków" ) aby dobrze uwędzić kiełbaskę należy ją poddać osadzaniu i następnie na mało rozgrzaną wędzarnie osuszyć kiełbasę, następnie poddać wędzeniu (najlepiej stosować mokre drewno lub zrąbki moczone w wodzie) wsad tłusty ma znaczenie ale jak się wędzi na zimno nie powinna być wielkiej różnicy w barwie. Do mokrej osłonki dym się nie przyklei ale spłynie, czasami nawet wyjdzie raba kiełbasa. Temperatura wędzenia jest bardzo istotna gdy pracujemy na tłustym wsadzie

ja zawsze dodaje wody lub lodu w ilości opisanej przez Dziadka Wtedy jest mocniej pofałdowanie i są ładniejsze (bynajmniej dla mnie)

wędzenia prawie nie widać ale aromat został Proponuje nici namoczyć w solance ponieważ miałem nieprzyjemny posmak, ale przy sosiku było OK. Najskuteczniejsze zdjęcie nici po wychłodzeniu nożyczkami (ale ostrymi) :wink:

Fajnie że jest zainteresowanie Więc Wziąłem parę polędwiczek wieprzowych, przeciąłem je prawie na pół i rozgniatając lekko ręką. następnie przygotowałem wywar z ziela angielskiego, czosnku, pieprzu, papryki ostrej i kminku z dodatkiem wegety i soli do smaku (szczyptę w takich samych ilościach, ja po łyżce stołowej). Po 2 dniach boki roztłukłem tłuczkiem do mięsa i włożyłem pasek sera salami, pasek ogórka kiszonego, i pasek papryki konserwowej. Ogórek i papryka sparzona wrzątkiem. Potem dobrze sznurowałem tak aby nie było żadnego otworu. Następnie do wędzarni i wędzone dymem zimnym do lekko brązowego koloru i do piekarnika. Uwędzone polędwiczki natarłem olejem z oliwek i piekłem w 170 st C Żona do tego zrobiła sos pieczarkowy i było pycha :lol:

takie urządzonko widziałem do szynek, wtedy się lepiej składa

i tu SZCZEPCIU 5 przybijam :grin:

część badań była wykonana w naszym zakładzie i bardzo się różniły z badaniami z zachodniej Polski. Jasiu i właśnie te badania się wyłożyły jak naukowcy przyjechali na wschód polski i na tłuste świnie. Te wasze gdybanie i polemizacje na temat mięsa kruchego nie są w pełni wiarygodne i mącące w umysłach nowych użytkowników. Przecież przez wieki ktoś pracuje nad tym aby wyjaśnić problemy i odpowiedzieć na pytania nurtujące rzeźników i to toczy się przez wieki. Dziadek - i tu się z tobą zgadam. Róbmy wędliny tradycyjne, bez konserwantów i o naturalnej wydajności. Tylko nowoczesność wchodzi w nasze życie i nikt jej nie powstrzyma. Nasze grono drastycznie się zmniejsza BAGNO- odpowiem na twoje pytanko po konsultacji

jestem nad morzem i jak tylko wrócę to podam nazwę. Producenta na PW lub e-mail

Dziękuje Moderatorze Szczepciowi odpuszczam bo to dobry człek i on pierwszy ze mną normalnie konwersował, a wpadki się zdarzają wszystkim Proszę o oczyszczenie tematu i doprowadzenie do sensownych wypowiedzi które są wg Ciebie dotyczące tematu

Kruchość mięsa – biochemia kruchości mięsa: Kruchość to łatwość rozdrabniania mięsa podczas gryzienia. Jest uwarunkowana genetycznie. Uzależniona jest od zawartości tkanki łącznej, grubości włókien mięśniowych oraz stanu zaawansowania zmian poubojowych, a także od grubości błony komórkowej (sarkolemmy), gatunku, wieku, stopnia utuczenia zwierzęcia, rodzaju mięśnia, etc. Kruchość jest jedną z najważniejszych cech organoleptycznych mięsa – jest wypadkową wielu czynników przyżyciowych oraz uzależniona jest od postępowania z tuszami po uboju. Proces kruszenia mięsa podczas dojrzewania jest wynikiem pośmiertnych zmian w tkance mięśniowej. Zjawisko kruchości zapoczątkowane jest ubojem zwierzęcia, a istotą jego jest osłabienie struktury włókienka mięśniowego, spowodowane przez rozkład białek miofibrylli odpowiedzialnych za utrzymanie strukturalnej integralności włókienka mięśniowego. Kruchość jest warunkowana przez równowagę między kalpainami rozkładającymi linię Z w miofibryllach a kalpastatynami. Dojrzewanie mięsa (wzrost kruchości) jest wynikiem zmian zachodzących w strukturze białek mięśniowych pod wpływem działania własnych enzymów – kalpain, rozrywających miofibrylle na mniejsze fragmenty. Kalpastatyny zaś to duża grupa inhibitorów białkowych ograniczających działanie kalpain. Kalpastatyny mogą ograniczać działanie kalpain, ale mogą być również trawione przez te enzymy. Kruchość mięsa – enzymatyczne mechanizmy kruchości: Znaczącą rolę w kształtowaniu kruchości mięsa odgrywają endogenne enzymy proteolityczne kalpainy i ich inhibitory - kalpastatyny. Aktywność kalpain I i II (µ i m) uwarunkowana jest odpowiednim stężeniem jonów Ca ²+ w komórce mięśniowej. Enzymy proteolityczne – kalpainy pośredniczą w rozkładzie białek miofibrylarnych (białek, których główną funkcją jest utrzymywanie właściwej struktury włókienka mięśniowego) i są odpowiedzialne za ulepszanie w mięsie kruchości podczas poubojowego dojrzewania tusz. Optimum aktywności kalpainy wykazują przy pH od 7,0 do 7,5. Enzymy te nie degradują głównych białek miofibrylarnych – miozyny i aktyny, jednak wywołują ich dezorganizację (fragmentaryzację miofibrylli). Spadek pH i temperatury w czasie poubojowego chłodzenia wpływają niekorzystnie na aktywność kalpain. W celu efektywniejszego wykorzystania degradacyjnych właściwości kalpain w praktyce przemysłowej stosuje się sole wapniowe. Kruchość mięsa – metody polepszania kruchości: Stosując doustne podawanie wit. D na 5 – 10 dni przed ubojem uzyskać można polepszenie kruchości wszystkich cennych wyrębów wołowiny po 7 dniach dojrzewania mięsa. Siła ścinania, za pomocą której mierzy się kruchość, zredukowana zostaje od 30 do 50% wartości wyjściowych. Jednym z kluczowych problemów polepszenia kruchości wołowiny jest dostarczenie do mięśnia jonów wapnia, najczęściej w postaci CaCl2 (chlorku wapnia). Wysoki poziom wapnia polepsza kruchość mięsa, ponieważ wapń aktywuje kalpainy, naturalne enzymy proteolityczne odpowiedzialne za fragmentaryzację miofibrylli w procesie dojrzewania mięsa. Zwiększenie kruchości mięsa można osiągnąć stosując: • bezpośrednie nastrzykiwanie mięsa chlorkiem wapnia – w celu zwiększenia działalności kalpain, • dodawanie do tusz egzogennych naturalnych enzymów pochodnych roślin tropikalnych. • marynaty z solą i octem – wodny 2% roztwór NaCl plus kwas octowy • specjalne techniki z technologii sztuki kulinarnej: - gotowanie przez dłuższy czas z minimalnym parowaniem, - gotowanie na wolnym ogniu, - duszenie mięsa, - sporządzanie gulaszów. • kontrolowanie czynników odpowiedzialnych za skutki środowiskowe (żywienie, poziom energii, stres, wychładzanie tusz, kontrola czasu magazynowania) • wybór ras albo genetyczny dobór w obrębie rasy). Kruchość mięsa – metody pomiaru kruchości mięsa: Pomiar dojrzewania mięsa (wzrostu kruchości) jest kontrolowany przez pomiar kwasowości mięsa. Dojrzewanie mięsa jest warunkowane przez rozpad glikogenu do kwasu mlekowego. Pomiar dojrzewania mięsa wykonuje się zatem oznaczając: - poziom mleczanów - pH (w praktyce) Pomiar informuje o tempie glikolizy, która warunkuje późniejszą proteolizę. Wołowina dojrzewa 10 – 12 dni. Parametry dla kruchości i twardości tkanki mięśniowej: Parametr Mięso kruche Mięso twarde Długość sarkomeru 3,6 µm 1,8 µm Średnica włókna mięśniowego 40 µm 80 µm Długość włókna elastyny 0,6 µm 4,0 µm Rozpuszczalność kolagenu 28% 6% marmurkowatość 7% 2% materiał pochodzi ze zbiorów własnych i IPMiT

Możemy zrobić eksperyment dla forum tylko dla obiektywnej oceny potrzebuje jeszcze jednego człowieka

Zasady klasyfikacji tusz w systemie EUROP przyjmują jako elementy oceny umięśnienie i otłuszczenie. Ocena umięśnienia i otłuszczenia tusz przeprowadzane są niezależnie od siebie. Rozróżnia się 5 kategorii według płci i wieku ubitych zwierząt: • A buhajki niekastrowane poniżej 2 lat • B inne osobniki męskie niekastrowane • C buhajki kastrowane • D jałowice • E krowy Ustanowiono sześć klas jakościowych według umięśnienia (E, U, R, O, P) i pięć klas otłuszczenia (1 – 5). Odpowiednie kombinacje wynikające z dwóch ocen dają klasy handlowe. Ostatnio dodano klasę S (pojawiła się dwupośladkowość warunkowana genem miostatyny). W niektórych instrukcjach umieszcza się też klasę A (do przerobu) – z wybrakowanych krów mlecznych. Umieszcza się ją na końcu listy. W celu ujednolicenia klasyfikacji do tabeli klasyfikacyjnej są załączone sylwetki tusz w trzech ujęciach: widok boczny od strony zewnętrznej, widok boczny od strony wewnętrznej oraz widok od strony grzbietu. Sylwetki te, po trzy dla każdej z klas umięśnienia i po trzy dla otłuszczenia, przedstawiają wzorce klasyfikacyjne, które traktuje się jako prezentację średnich wymagań dla klas. Przeprowadzając ocenę bierze się pod uwagę najpierw całą tuszę, a potem oddzielnie: udo, grzbiet i przód. Podział tuszy na części, które się kolejno ocenia jest następujący: • Udziec – część tuszy od goleni do linii 2 cm poniżej spojenia kości łonowej • Grzbiet – wszystkie mięśnie otaczające kręgosłup od linii oddzielenia uda do wysokości łopatki • Łopatka – pozostała część tuszy Klasy otłuszczenia: Klasa Stopień otłuszczenia Ocena ogólna Ocena dodatkowa 1 bardzo mały Od braku pokrywy, aż do nieznacznej pokrywy tłuszczu zewnętrznego Brak złogów tłuszczu w klatce piersiowej; widoczne wszystkie żebra 2 mały Niewielka okrywa tłuszczu przy widocznych prawie wszędzie odsłoniętych mięśniach Wewnątrz klatki piersiowej widoczne są mięśnie między żebrami 3 średni Poza udźcem i łopatką prawie wszędzie widoczna okrywa tłuszczu Między żebrami są jeszcze widoczne mięśnie 4 duży Półtusze okryte tłuszczem, lecz na udźcu i łopatce częściowo widoczne mięśnie Tłuszcz międzymięśniowy widoczny na udźcu i wewnątrz klatki piersiowej; mięśnie między żebrami poprzerastane tłuszczem 5 bardzo duży Cała półtusza okryta warstwą tłuszczu Prawie cały udziec pokryty warstwą tłuszczu tak, że niewidoczne są złogi tłuszczu międzymięśniowego; między żebrami mięśnie poprzerastane tłuszczem Klasy umięśnienia: Klasa Ocena ogólna półtuszy Ocena szczegółowa Ocena udźca, grzbietu i łopatki Ocena zrazowej górnej i krzyżowej E Półtusze wybitnie umięśnione; profil udźca bardzo wypukły Udziec: bardzo zaokrąglony Grzbiet: bardzo szeroki i wysklepiony aż do łopatki Łopatka: bardzo zaokrąglona Mięśnie wystają nad spojeniem kości łonowej; część krzyżowa bardzo zaokrąglona U Półtusze bardzo bobrze umięśnione; profil udźca wypukły Udziec: zaokrąglony Grzbiet: szeroki lecz mniej rozwinięty Łopatka: zaokrąglona Mięśnie wystają nad spojeniem łonowym; część krzyżowa zaokrąglona R Półtusze dobrze umięśnione; profil udźca prostolinijny Udziec: dobrze rozwinięty Grzbiet: szeroki, lecz mniej rozwinięty przy łopatce Łopatka: umiarkowanie rozwinięta Mięśnie zrazowej górnej i część krzyżowa lekko zaokrąglone O Półtusze średnio umięśnione; profil udźca nieznacznie wklęsły Udziec: średnio aż do słabo rozwiniętego Grzbiet: średni do wąskiego Łopatka: średnio rozwinięta aż do widocznego spłaszczenia Część krzyżowa z prostym profilem P Półtusze słabo umięśnione; profil udźca wklęsły Udziec: słabo rozwinięty Grzbiet: wąski, widoczne kości Łopatka: płaska, aż do widocznych kości - Klasyfikację i znakowanie przeprowadza się bezpośrednio po uboju i sanitarnej inspekcji, przed rozpoczęciem chłodzenia tusz. Zasady klasyfikacji tusz w systemie EUROP przyjmują jako elementy oceny umięśnienie i otłuszczenie. Ocena umięśnienia i otłuszczenia tusz przeprowadzane są niezależnie od siebie. Rozróżnia się 5 kategorii według płci i wieku ubitych zwierząt: • A buhajki niekastrowane poniżej 2 lat • B inne osobniki męskie niekastrowane • C buhajki kastrowane • D jałowice • E krowy Ustanowiono sześć klas jakościowych według umięśnienia (E, U, R, O, P) i pięć klas otłuszczenia (1 – 5). Odpowiednie kombinacje wynikające z dwóch ocen dają klasy handlowe. Ostatnio dodano klasę S (pojawiła się dwupośladkowość warunkowana genem miostatyny). W niektórych instrukcjach umieszcza się też klasę A (do przerobu) – z wybrakowanych krów mlecznych. Umieszcza się ją na końcu listy. W celu ujednolicenia klasyfikacji do tabeli klasyfikacyjnej są załączone sylwetki tusz w trzech ujęciach: widok boczny od strony zewnętrznej, widok boczny od strony wewnętrznej oraz widok od strony grzbietu. Sylwetki te, po trzy dla każdej z klas umięśnienia i po trzy dla otłuszczenia, przedstawiają wzorce klasyfikacyjne, które traktuje się jako prezentację średnich wymagań dla klas. Przeprowadzając ocenę bierze się pod uwagę najpierw całą tuszę, a potem oddzielnie: udo, grzbiet i przód. Podział tuszy na części, które się kolejno ocenia jest następujący: • Udziec – część tuszy od goleni do linii 2 cm poniżej spojenia kości łonowej • Grzbiet – wszystkie mięśnie otaczające kręgosłup od linii oddzielenia uda do wysokości łopatki • Łopatka – pozostała część tuszy Klasy otłuszczenia: Klasa Stopień otłuszczenia Ocena ogólna Ocena dodatkowa 1 bardzo mały Od braku pokrywy, aż do nieznacznej pokrywy tłuszczu zewnętrznego Brak złogów tłuszczu w klatce piersiowej; widoczne wszystkie żebra 2 mały Niewielka okrywa tłuszczu przy widocznych prawie wszędzie odsłoniętych mięśniach Wewnątrz klatki piersiowej widoczne są mięśnie między żebrami 3 średni Poza udźcem i łopatką prawie wszędzie widoczna okrywa tłuszczu Między żebrami są jeszcze widoczne mięśnie 4 duży Półtusze okryte tłuszczem, lecz na udźcu i łopatce częściowo widoczne mięśnie Tłuszcz międzymięśniowy widoczny na udźcu i wewnątrz klatki piersiowej; mięśnie między żebrami poprzerastane tłuszczem 5 bardzo duży Cała półtusza okryta warstwą tłuszczu Prawie cały udziec pokryty warstwą tłuszczu tak, że niewidoczne są złogi tłuszczu międzymięśniowego; między żebrami mięśnie poprzerastane tłuszczem Klasy umięśnienia: Klasa Ocena ogólna półtuszy Ocena szczegółowa Ocena udźca, grzbietu i łopatki Ocena zrazowej górnej i krzyżowej E Półtusze wybitnie umięśnione; profil udźca bardzo wypukły Udziec: bardzo zaokrąglony Grzbiet: bardzo szeroki i wysklepiony aż do łopatki Łopatka: bardzo zaokrąglona Mięśnie wystają nad spojeniem kości łonowej; część krzyżowa bardzo zaokrąglona U Półtusze bardzo bobrze umięśnione; profil udźca wypukły Udziec: zaokrąglony Grzbiet: szeroki lecz mniej rozwinięty Łopatka: zaokrąglona Mięśnie wystają nad spojeniem łonowym; część krzyżowa zaokrąglona R Półtusze dobrze umięśnione; profil udźca prostolinijny Udziec: dobrze rozwinięty Grzbiet: szeroki, lecz mniej rozwinięty przy łopatce Łopatka: umiarkowanie rozwinięta Mięśnie zrazowej górnej i część krzyżowa lekko zaokrąglone O Półtusze średnio umięśnione; profil udźca nieznacznie wklęsły Udziec: średnio aż do słabo rozwiniętego Grzbiet: średni do wąskiego Łopatka: średnio rozwinięta aż do widocznego spłaszczenia Część krzyżowa z prostym profilem P Półtusze słabo umięśnione; profil udźca wklęsły Udziec: słabo rozwinięty Grzbiet: wąski, widoczne kości Łopatka: płaska, aż do widocznych kości - Klasyfikację i znakowanie przeprowadza się bezpośrednio po uboju i sanitarnej inspekcji, przed rozpoczęciem chłodzenia tusz.

Zawartość mięsa w tuszy szacuje się na podstawie pomiaru grubości słoniny nad „okiem” polędwicy na wysokości 13/14 i ostatniego kręgu piersiowego (żebra), w odległości 7 cm od kręgosłupa oraz pomiaru wysokości mięśnia najdłuższego grzbietu (musculus longissimus dorsi) – polędwicy, nad ostatnim żebrem. Ze względu na procentową zawartość mięsa tusze dzielone są na klasy będące podstawą do rozliczeń finansowych: Klasa Zawartość mięsa w tuszy (%) S 60 < E 55 - 60 U 50 – 54,9 R 45 – 49,9 O 40 – 44,9 P < 40 Dotyczy tuczników o masie 60 – 120 kg, o tuszy nieskórowanej, z głową, nogami, bez sadła, nerek i przepony. Nowoczesne technologie wspomagane koncentratami białkowo – aminokwasowymi pozwoliły przekroczyć 60-cio procentowy próg mięsności. Dlatego dołączono klasę S (super) czyli tusze > 60% mięsa. Klasyfikacja tusz na podstawie grubości słoniny w punkcie c7 tj. na wysokości ostatniego żebra, w odległości 7 cm od linii grzbietu: Klasa Grubość słoniny (mm) S do 10 E 10 – 12 U 13 – 17 R 18 – 22 O 23 – 27 P > 27 Obiektywne normy i zróżnicowanie dopłat do poszczególnych klas spowodowało wzrost zainteresowania producentów uzyskiwaniem coraz wyższych parametrów mięsności i przyczyniło się do poprawy i racjonalizacji żywienia tuczników, przyspieszenia postępu genetycznego i produkcyjnego.

Przepisy Unii Europejskiej ściśle regulują pojęcie "tuszy", sposób ważenia, podział na grupy towarowe i zasady ustalania klasy tusz zwierząt rzeźnych. Nie ujednolicono natomiast dla krajów członkowskich Unii Europejskiej przepisów normujących sam proces prowadzenia klasyfikacji. Przepisy regulujące działalność służb klasyfikacyjnych są wydawane przez każdy kraj członkowski, a tym samym organizacja służb klasyfikacyjnych w krajach Unii Europejskiej jest różna. Według nowej klasyfikacji tusze bydła dojrzałego (buhajki, buhaje, wolce, krowy i jałówki) obejmują 6 klas handlowych uformowania (S, E, U, R, O, P) i pięć klas zewnętrznego otłuszczenia (1, 2, 3, 4, 5). Klasyfikacja ta oparta jest na opisowych kryteriach zaliczania tusz do poszczególnych klas na podstawie zewnętrznych oględzin półtusz na stanowisku zlokalizowanym na końcu linii ubojowej. Dużą zaletą tego systemu oceny półtusz są proste metody klasyfikacji, zrozumiałe przez zainteresowane strony. Dzięki temu producenci żywca mogą zbierać informacje o kierunku prowadzenia opasu, a odbiorcy o potrzebach rynku w skali międzynarodowej. Zamiast dotychczasowego podziału bydła na dorosłe i młode, według nowych przepisów bydło dzieli się na pięć kategorii: buhajki (nie kastrowane bydło płci męskiej w wieku do dwóch lat), buhaje (nie kastrowane bydło płci męskiej w wieku powyżej dwu lat), wolce, jałówki i krowy. Wymagania normy nie obejmuj młodzieży, ponieważ nie należy ona do grupy bydła dojrzałego. Każda wymieniona kategoria bydła dojrzałego ma odpowiedni symbol w postaci liter, które po uboju zostają umieszczone na goleniach. W celu ustalenia po uboju kategorii bydła należy najpierw ustalić pleć, a w przypadku buhajków i buhajów również graniczny wiek dwóch lat. Klasyfikacja otłuszczenia półtusz według EUROP przeprowadzana jest na podstawie wzrokowej okrywy tłuszczu podskórnego i obecności tłuszczu między żebrami. Obie oceny otłuszczenia decydują o zakwalifikowaniu tuszy do jednej spośród pięciu klas oznaczonych cyframi arabskimi od 1 do 5. Do klasy 1 zaliczane są tusze słabo otłuszczone, a do klasy 5 tusze z bardzo dużym otłuszczeniem.

zasada starej klasyfikacji to została tylko wołowina a wieprzowina została powierzona urządzeniom. Klasyfikacja rozbiła się 6 punktacji i główną cechą jest stosunek masy mięśniowej do tłuszczowej.

ok dzięki właśnie taką tabelę mam klasyfikacja była prowadzona przez Instytut Mięsny i Tłuszczowy dla komisji UE 2 lata temu i są to dane (te akurat polskie) w oparciu których zrobiono równanie regresji dla urządzeń pomiarowych

Klasyfikację tusz wieprzowych przeprowadza się za pomocą przyrządu określanego jako "IM-03". Przyrząd jest wyposażony w sondę igłowo-optyczną (Single Line Scanner SLS01) o średnicy 7 milimetrów. Sonda zawiera szereg kontaktowych czujników obrazu (CIS) oraz zielone diody elektroluminescencyjne. Odcinek pomiarowy wynosi pomiędzy 0 a 132 milimetrów. Zawartość chudego mięsa w tuszy oblicza się według następującego wzoru: ý = 45,07537 - 0,52724X1 + 0,31380X2 gdzie: ý = szacunkowa zawartość (w procentach) chudego mięsa w tuszy, X1= grubość słoniny (włącznie ze skórą) w milimetrach zmierzona 6 centymetrów od linii środkowej tuszy pomiędzy trzecim i czwartym żebrem od końca, X2 = grubość mięśnia w milimetrach, zmierzona w tym samym czasie i w tym samym miejscu co X1. Niniejszy wzór dotyczy tusz o masie pomiędzy 60 a 120 kilogramów.". Resztę wieczorkiem będziesz je miał )

OK ale niech czytają posty a nie kraczą w cały świat Przywołuje siebie do porządku regulaminu i cenzury :???: Mam nadzieję że innych też przywołasz. Mnie też obrażono pisząc nieprawdę wynikającą z braku wiedzy o całym poście Więc proszę o upomnienie wszystkich winnych bo jak wiedzę że czarna owca w rodzinie może być deptana i moderator nie grzmi :!: PRAWO DLA WSZYSTKICH LUB DLA NIKOGO